2016-2017
2016 is officieel ten einde gelopen nu. In zijn algemeenheid, op grote schaal, is het een zeer belabberd jaar geweest. Op kleine schaal (laten we zeggen mijn leven) eigenlijk ook wel. Al maakten de laatste maanden het weer een beetje goed.
Tijd om de 2016 bucketlist die ik maakte december 2015 door te nemen!
In 2016...
...ga ik mijn best doen meer te drinken.
Gezien het feit dat ik elke dag ruim een liter thee naar binnen gooi, mag ik denk ik wel zeggen dat ik geslaagd ben hierin. Al duurde het wel even.
...ga ik mijn best doen productiever en gestructureerder aan de slag te gaan. Geen dagenlange uitstel meer. Geen stress op de deadline. Geen mindless scrolling op het internet meer. PRODUCTIVITEIT.
Well 2015 me, you semi-succeeded. Universiteit heeft je zeer productief gemaakt, en je doet zowaar je huiswerk want het is toch best heel leuk, en je loopt eigenlijk nooit achter! Te veel druk zorgt nog steeds voor stress en licht uitstelgedrag, maar je eisen waren dan ook wel vrij hoog weet je.
...maak ik eindelijk een studiekeuze.
OH MAN DID YOU SUCCEED. CONGRATULATIONS 2015 ME. YOU DID IT.
...haal ik opnieuw het doel van 50 boeken lezen in een jaar.
Uhmmmmm... Helaas... is dat niet gelukt... 5 boeken tekort... it's a shame...
De Goodreads challenge van dit jaar staat op 30. Dat lijkt me wel haalbaar.
...blijf ik mijn best doen positief tegen dingen aan te kijken en niet te snel op te geven.
Nou ja, ik heb mijn best gedaan. Dus op dat punt ben ik geslaagd I guess.
...ga ik mijn eigen boekenkast in elkaar zetten om al mijn favoriete boeken kwijt te kunnen.
DONE. En hij is prachtig. En vol. Oeps.
...verbeter ik mijn tekenkunsten opnieuw. Oefening baart kunst :)
Kan je dit meten? Geen idee. Ik zou zeggen dat ik vooruitgang geboekt heb, maar zeker weten doe ik het niet.
...verf ik mijn plafond als glow-in-the-dark sterrenhemel
En nu is het het mooiste plafond wat ik ooit gehad heb. En staat er een Peter Pan reference, een silhouette van Toothless uit How To Train Your Dragon, en een sterrenbeeld van Flynn op het plafond.
...ga ik iets vaker sportieve dingen doen. Lekker zwemmen, schaatsen, paardrijden, boogschieten, skeeleren, etc.
No comment.
...hou ik contact met de mensen waar ik van hou maar niet heel vaak meer zie. Ik ben nog al introvert en vergeet soms bijna dat sociale contacten onderhouden moeten worden. Ik ben zo slecht in conversations starten. Maar ik ga er toch mijn best voor doen.
Altijd lastig. Ben ik erin geslaagd? Ik heb nog steeds contact met mijn dierbaarste middelbare school vriendinnen, al is het veel minder dan eerst. Gelukkig zijn echte vrienden er ook voor je als je ze een paar weken niet spreekt. Dat is wel een opluchting. En anders brengt Pokemon Go mensen wel weer samen blijkt.
Op naar een nieuw jaar, deze keer zonder goede voornemens afgezien van levensmotto's volgen. Hopelijk is 2017 iets aardiger voor ons allemaal.
Het studentenleven
Jawel. Ik ben nu een student. Het eerste semester is onofficieel ten einde gelopen nu en jongens, meisjes en anderen: ik heb het overleeft.
De eerste week was niet leuk. Het was idioot stressvol: er was zo weinig duidelijkheid over waar je je voor in moest schrijven en hoe, ik kende niemand, er leek geen specifieke boekenlijst te zijn, en mijn eerste college was in een haast onvindbaar lokaal en werd gegeven door een man die geen Nederlands spreekt en begon met 'ik hoop dat jullie de tekst die opgegeven stond als huiswerk gelezen hebben en jullie moeten de komende periode presentaties van 15 min. gaan geven in het Engels'. Dus zeker mijn eerste dag bestond uit veel paniek en onzekerheid.
Gelukkig werd het daarna beter. Ik kwam erachter dat al mijn leraren aardig en grappig zijn en houden van hun vak, dat aantekeningen maken best mee valt als alle powerpoints online komen, en dat alles onwijs interessant was. Toen ik vervolgens ook nog eens mensen leerde kennen en bleek dat wijsbegeertestudenten harstikke gezellig zijn, kon ik mijn geluk helemaal niet meer op.
Al met al heb ik nog geen moment spijt gehad van mijn keuze. Mijn eerste reeks cijfers van de deeltentamens waren allemaal boven de 7, iets wat me denk ik zelfs in de brugklas nooit gebeurt is.
De student (ik dus)
Mijn tussenjaar was niet echt leuk. Hoe beter ik me nu voel, hoe meer ik me besef hoe miserabel ik me voelde hiervoor. Gelukkig weet ik daardoor alles nog beter te waarderen. Ik neem mijn huidige geluk en gezondheid niet voor lief maar geniet er elke dag van, zolang het mag duren.
Dat houdt niet in dat alles helemaal beter is en het net is alsof er nooit iets gebeurt is. Mijn eindtentamens waren niet leuk. De week voor de kerst, dus de week dat mijn tentamens begonnen, overleed mijn opa. Niet alleen was dat vreselijk, maar dankzij de lichte achterstand in schoolwerk en de kerst was er ook geen moment om dat te laten bezinken. Mijn kerstvakantie bestond grotendeels uit leren, om de dag naar Amsterdam voor familiezaken (incl. kerst en oud-en-nieuw) en wanhopig mijn best doen niet terug te vallen in slechte gewoontes.
Heel makkelijk of obstakelloos is het dus niet gegaan. Maar ik heb het nu achter de rug, en me er nu nog zorgen over maken heeft geen nut. (Dat is nog iets waar ik aan gewerkt heb: als je er niets aan kan doen, laat het los. Klinkt makkelijker dan het is, maar het gaat.)
Voor nu ga ik even twee weken genieten van welverdiende rust. Even op adem komen, tijd doorbrengen met vriendinnen en pony's, en misschien Pushing Daisies maar weer bingewatchen.
Anyways.
Ik wilde deze post vooral schrijven omdat ik een beeld wilde vormen van hoe studeren nou eigenlijk is. Folders en informatiedagen kunnen je van alles vertellen, maar in het echt is het toch altijd net iets anders. Dus voor de mensen die tegen studeren op zien: same. En het valt best mee. Geef het wat tijd.
Daarnaast wilde ik nog iets anders meegeven. Soms lijkt het alsof goede dagen onmogelijk zijn, alsof je aan het vergeten bent hoe oprecht blij zijn precies voelt. Soms weet je van de paniek en angst niet waar je het zoeken moet en zou je het liefst jezelf zo klein mogelijk opvouwen tot je verdwijnt. En ik weet dat iedereen dit zegt, en dat het klinkt als loze woorden, maar echt. Je gevoel liegt tegen je. Je hoofd liegt tegen je. En al is het geen makkelijke weg, er is licht aan het eind van de tunnel. Het wordt echt beter. Maar je moet er wel zijn om het te ervaren. So hang in there.
Als je me een half jaar geleden vertelt had dat twee maanden lang er geen enkele slechte dag zou optreden en ik in plaats daarvan hilarische discussies zou voeren en tijd zou doorbrengen met een geweldige groep nieuwe vrienden tijdens een studie die ik echt leuk vind, had ik je nooit geloofd.
Zo zie je maar.
Dat is het weer voor deze post. Ik ben onder de indruk van mezelf tbh. Ik heb in de afgelopen dagen zoveel woorden getypt voor essays en samenvattingen dat ik niet verwachtte zoveel woorden nog over te hebben voor een blogpost, maar dit is toch wel een lang verhaal geworden.
En zoals altijd:
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
PS. Ik weet niet wie er verantwoordelijk is/zijn voor de 46 nieuwe weergaven van mijn Captain America: Civil War post (de gestructureerde van de twee), maar uhm, ik hoop dat je/jullie ervan genoten hebt/hebben?
PPS. 1.313 woorden? Dat is meer dan mijn History of Modern Philosophy essay!
