De uitzonderingen-lijst

Hallo internet! Dit is waarschijnlijk het laatste deel van deze planten-reeks. Tenzij iemand heel graag wil dat ik nog mijn verzorgings-kennis deel (ik heb een prachtig documentje van zo'n 10 pagina's over het verzorgen van vetplantjes, zelf opgestelt). Maar eerst: de verlanglijst!

1. Aeonium arboreum "Zwartkop" (wordt ook wel aangeduid als Aeonium arboreum var. atropurpureum). Aeoniums zijn echt prachtig, maar dit is de allermooiste. Super donker, soms zelfs zo goed als zwart. Sommige Aeoniums blijven plat op de grond, maar deze krijgt echt een stam met rozetten eraan. Ik weet dat ze er eentje hebben bij de Dekatuin in de buurt, maar ik heb er momenteel geen ruimte voor. Als ik uiteindelijk het huis uit ga, neem ik er een.
Persoonlijk vind ik de Aeonium "Starburst" en de Aeonium "Mardi Gras" ook echt geweldig. Zo kleurrijk en fel!

2. Echeveria "Rainbow". Wat een beauty. Zoveel kleur! Het is een variegated cultivar van de Echeveria "Perle von Nurnberg". Ze zijn redelijk zeldzaam, maar ik vind ze echt geweldig. Ik zou er dolgraag eentje hebben! Wie weet staat er ooit een in mijn vensterbank.

3. Echeveria nodulosa. Een Echeveria die er heel anders uiziet dan de Echeverias die ik al heb. Dunnere, langere bladeren met donkerrode lijnen? Heel cool. Ze worden ook wel 'Painted Echeveria' genoemd.

4. Aloe Polyphylla (ook bekend als Spiraal Aloë). Deze planten krijgen bijna nooit stekken, en zijn niet te stekken met bladeren. De enige manier om ze te kweken is dus met zaad, maar ook dat schijnt erg moeilijk te zijn. Al met al zijn ze dus zeer zeldzaam en moeilijk te houden, dus ik denk niet dat ik er ooit een zal hebben. Maar ik zou er dolgraag ooit eentje zien, want het is echt een natuurwonder: volwassen Polyphylla's hebben een symmetrische spiraalvorm. Sommigen draaien linksom, anderen rechtsom, en niemand weet wat de kant bepaalt.

5. Ceropegia linearis subsp. woodii (ook bekend als String of Hearts of Chinees Lantaarnplantje). Je zou het niet meteen denken, maar het is een vetplantje. Het zijn redelijk snelle groeiers, en zolang je ze niet te veel water geeft en niet te donker houdt, zijn ze gelukkig. Het lijkt me echt superleuk om er eentje te hebben, zo'n gordijn met blaadjes in de vorm van hartjes. Helaas heb ik momenteel geen goede plek om er een op te hangen: mijn kamer is redelijk donker, dus dan zou ik hem dicht bij het raam moeten hangen, en dat gaat hem niet worden denk ik.

6. Echeveria agavoides "Romeo Rubin". In tegenstelling tot veel andere Echeverias heeft deze geen pastelkleur. De Romeo Rubin is intens rood en heeft dikke, stevige bladeren, zonder witte waas erover ter bescherming. Ik heb nog geen enkel echt rood vetplantje, dus dit zou echt een eyecatcher zijn!

7. Acanthocereus tetragonus "Fairy Castle". Toen ik Prince kocht, hadden ze deze cactus ook. Ik ben nog een keer terug geweest, de week erna, om te kijken of ze er nog een hadden, maar nee. Misschien maar beter zo, mogelijk had die cactus hetzelfde ondergaan als Prince. Fairy Castles zijn coole groene cactussen die ik persoonlijk wat weg vind hebben van koraal. Ze hebben er een paar bij het tuincentrum tegenover mijn huis, maar die zien er geen van allen echt gezond uit. Pech!

8. Oxalis triangularis (Geluksklaver). Ik was wat video's aan het kijken op Youtube waarbij mensen hun eigen plantencollectie lieten zien, en toen ik deze zag, was ik op slag verliefd. Het is een intens paars plantje (geen vetplantje), met drie blaadjes op elke stengel. De variegated vorm heeft daarbij ook nog mooie zwarte randen. Leuke bonus: ze zijn eetbaar (smaakt naar limoen) en de blaadjes gaan dicht 's nachts.

Er zijn nog wat grotere planten die ik graag zou hebben, maar opnieuw: mijn kamer is er niet geschikt voor. Bovendien heb ik de meeste plantjes die ik momenteel heb gekocht omdat ik verliefd werd op het individu, en dat wil ik graag blijven doen. Ik begin verzamelaar-neigingen te krijgen.

Maar om toch even te noemen: Dracaena surculosa "Florida Beauty" (een Drakenbloedboom. We hebben ooit wel een enorme Dracaena in huis gehad, maar ivm ruimte hebben we die uiteindelijk weg moeten doen), Ficus elastica "Ruby" (groot fan van de variegation en de roze tint), Begonia Rex (ze zijn allemaal zo kleurrijk! Neem de "Salsa" bijvoorbeeld, of de "Harmony's Red Robin"), Begonia maculata (stippen! Rode onderkant! Cool!), een Aglaonema (opnieuw, zo veel verschillende kleurvarianten, zoals bijvoorbeeld de "Crete"), Ctenanthe burle-marxii (cool patroon op de bladeren, paarse onderkant), Calathea "Medallion" (ZO MOOI), Maranta Leuconeura "Fascinator Tricolor" (zo funky, echt geweldig), Codiaeum "Petra" (als paradijsvogels planten waren), Caladium "White Queen" (hoe bestaat deze sprookjesplant?), en als je opgelet hebt, begin je nu een patroon te herkennen: als het aankomt op kamerplanten heb ik een zwak voor coole patronen (vooral vlekjes en nerven), interessante kleurtjes, en bladeren met een donkere onderkant. Dus als ik nu ook nog even de Fittonia, Hypoestes, en Aphelandra squarrosa noem, ben je waarschijnlijk niet verbaasd.
Nog iets wat veel van deze planten gemeen hebben is dat ze het liefst zich in een heel vochtige omgeving bevinden. Nog iets wat AL deze planten gemeen hebben is dat ze ruimte innemen die ik momenteel niet heb. Dus voor nu bewonder ik ze van een afstandje.

Hoe dan ook, neem even een momentje om al deze prachtige plantjes te bewonderen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Dat was het weer voor de plantenposts! (Voor nu in ieder geval...) Dus zoals altijd:

Tot morgen/overmorgen/ooit!

❤ Elisah

Even voorstellen: de baby's

Hallo internet!

Prince en Patricia zijn niet de enige met een naam, en Prince was misschien de eerste plant waar ik gehecht aan geraakt ben, maar het is zeker niet de laatste! Dus hierbij wil ik graag even mijn huidige plantjes voorstellen.

Patricia (Pilea peperomioides, 'pannekoekplant'). Ze begon ooit met drie kleine ronde blaadjes, maar heeft ondertussen 15 grote bladeren, een sterk stammetje, en 4 nieuwe stekjes. Ze groeit uitbundig en snel, en ondertussen weet ik precies hoeveel water ze nodig heeft en wanneer. Ze moet wel elke paar dagen even gedraaid worden, want ze groeit naar het licht toe. Momenteel is Patricia mijn enige niet-vetplant.
Prince (Echeveria "Purple Pearl"). Een variant van een van de meest bekende Echeverias: de Echeveria Perle von Nurnberg). Ah, Prince. Nog steeds zo prachtig paars met roze, en de bladeren glitteren in de zon, maar echt een zorgenkindje.
Jupiter (Haworthiopsis attenuata var. radula, al zie ik deze plant ook aangeduid als Haworthia fasciata "Concolor"). Ik ben dol op Jupiter. De naam, net als bij de voorgenoemde plantjes, klikte meteen. Niet vanwege de Romeinse oppergod, eerder vanwege de planeet. Jupiter groeit een stuk langzamer, maar heeft me wel een prachtige bloemstengel gegeven eind april! Ik was zo blij toen ik het zag. Iets minder blij toen de stengel na twee weken al zo'n 25 centimeter was en zich uitstrekte over mijn vensterbank. De stengel is uiteindelijk 53 centimeter geworden, met twee vertakkingen en een heleboel kleine witte bloemetjes.

Dawn (Echeveria lilacina). Ik twijfelde eerst nog of ik haar niet liever Rose wilde noemen (omdat 'a single pale rose' me te binnen schoot toen ik haar zag), maar Dawn past beter: de kleur is heel licht, maar heeft een blauw-groene gloed en zacht roze randjes, net de kleuren van een zonsopkomst. Ik heb nog een beetje moeite met de hoeveelheid water, het is me al eens gebeurt dat ze na 2 weken nog in vochtige grond stond. Niet ideaal. Gelukkig gaat het nog goed.
Silk (Aristaloe aristata). Ik ben nog steeds niet helemaal tevreden met de naam, maar ik ben dol op het plantje. Je kunt aan de bladeren voelen of ze nog genoeg watervoorraad heeft, en op Patricia na groeit ze het snelst. Ik ben dol op de stipjes en streepjes en de uiteinden van de bladeren. En de stekjes die ze uit zet zijn top! Ze doen het goed, en ik heb er al eentje cadeau gedaan aan iemand.

Roxy (Echeveria pulidonis). Mijn derde Echeveria. Een stuk dunnere en langere bladeren, met prachtige rode randjes. Roxy is ook best gegroeid sinds ik haar heb. Het is jammer dat ze nu in de zomer iets minder intens gekleurd is, maar ze is er niet minder mooi om!

Arum (Echeveria shaviana, waarschijnlijk, frillies lijken ontzettend op elkaar dus het kan ook een kruising zijn). Op dit punt had ik tegen mezelf gezegd: okay, iets langzamer aan, dit loopt een klein beetje uit de hand. Ik had een lijstje gemaakt met uitzonderingen, en een frilly Echeveria stond ertussen. Dus toen ik deze kleine baby zag bij het tuincentrum tegenover mijn huis, kon ik het niet laten. Arum is nu nog heel groen, en wil niet heel lekker wortelen in zijn nieuwe potje, maar dat komt wel. Het wordt vast een prachtplantje later! De naam is een verwijzing naar het hagedismonster uit The Penumbra Podcast, vanwege de frills.
Mara (Agave victoriae-reginae). Mijn eerste Agave! Agaves zijn heel langzame groeiers, dus het gaat jaren duren voor ze die prachtige glas-in-lood look heeft en echt een dichte bol stekels is, maar het gaat het wachten zo waard zijn. Ik vond haar online, bij ikhebeencactus.nl. Ik heb haar (en de volgende twee) op kunnen halen in Limmen, waar ik meteen even een tour kreeg door de vetplanten-kas van de eigenaars. Ik moet zeggen, zo'n kas is wel echt een droom. Of nog beter: een serre.
Calcifer (Sempervivum calcareum "Fire Dragon"). De naam is "Fire Dragon". Geef me eens ongelijk dat ik deze baby in huis gehaald heb. Dit vetplantje heeft een stuk stuggere bladeren dan de Echeveria's, en de naam geeft ook al aan dat het een stuk robuustere soort is. Sempervivums kunnen meestal buiten blijven in de winter, en groeien in het wild op rotsen. Deze heeft ook een prachtige dichte rozet. Calcifer is vernoemd naar het vuurduiveltje uit Howl's Moving Castle.
Comet (Aloe "Starfire"). Eigenlijk een ongelukje: toen ik Mara en Calcifer op ging halen, mocht ik gratis een stekje meenemen als bonus. En Comet is toch wel echt een schatje met haar donkere bladeren met rode randen en stippen. Ik wist dat mijn zusje Ciara zou mopperen dat ik haar aan het kopieren was (zij had immers ook een Aloe), maar het kon me niets schelen. En de naam klikte meteen! Wat ook erg fijn is dat je duidelijk kan zien wanneer ze water nodig heeft: de bladeren krullen een beetje op naar binnen als ze ietwat uitdrogen.

Nico (Echeveria affinis "Black Knight"). Deze stond op mijn uitzonderingen-lijstje, dus toen ik haar tegenkwam als enige exemplaar in de Dekatuin moest ik hem wel meenemen. Ik heb haar pas een week, dus ze moet nog een beetje wennen, maar ik ben groot fan van de look. Ze is echt pikzwart, en ziet eruit als de rebelse dochter die door haar goth/punk fase gaat en heerlijk uit de toon valt bij de anderen, die netjes in pasteltinten gehuld zijn. Ik ben nog niet helemaal zeker over de naam, ik wilde haar eerst Nakia noemen, naar het personage uit Black Panther, maar dat paste gewoon niet helemaal. Dit plantje is te edgy. Dus momenteel heb ik haar vernoemd naar het Marvel-personage Nico en het Percy Jackson-personage Nico.
Sproet (Echeveria chihuahuaensis, waarschijnlijk). Sproet en de overige plantjes zijn pas gisteren bij de familie gekomen. Sproet had ik al gespot toen ik Nico mee naar huis nam, maar besloot haar toen niet mee te nemen omdat ze niet op mijn uitzonderingen-lijstje stond en ik al een Echeveria met rode puntjes had (Roxy). Maar een week later dwaalde ze nog steeds door mijn hoofd, dus toen ik een potje ging halen en zag dat ze er nog was, heb ik haar toch maar meegenomen. Ik hoop dat het lichtblauwe kleurtje een beetje blijft.

Elsa (Pachyveria "Bea"). Ik had niet verwacht dat ik verliefd zou worden op een Pachyveria, maar toen ik deze zag kon ik haar niet achterlaten. Ze ziet er redelijk sneu uit: mist wat blaadjes, en de blaadjes die ze heeft zijn niet allemaal even goed. De aarde was vochtig, dus ik hoop dat er geen rot is in de wortels, maar we zullen zien. De bladeren die wel gezond zijn, zien er prachtig uit: er zitten patronen in de witte bescherminslaag. Dat is ook de reden dat ik haar Elsa genoemd heb. Ik probeer me nog niet te veel te hechten, omdat ik niet weet of het goed gaat komen, maar ik wilde haar zo graag een kans geven.
????? (Echeveria setosa var. deminuta). Wat een verrassing toen ik deze baby tegenkwam bij het tuincentrum aan de overkant! Ik had nog een 'fluffy' Echeveria op mijn uitzonderingen-lijst staan, en zo'n kleintje neemt toch niet zoveel ruimte in. Bovendien is het donkerblauwe kleurtje zo leuk! Dit plantje heeft nog geen naam, dus ik sta open voor suggesties. Liefst iets piraterigs, de haartjes doen me denken aan baardstoppels :p

Rembrandt (Echeveria "Fabiola", waarschijnlijk). Deze mooie donkergroene Echeveria had ik al gespot toen ik Arum kocht, en is nooit echt uit mijn achterhoofd verdwenen. De bladeren zijn bijna driehoekig en zien er cool uit, en ondanks dat er iets te weinig licht was in het tuincentrum om de compacte vorm helemaal te behouden, vind ik het een mooi plantje. Het is jammer dat de bloemstengels afgeknipt zijn, het had leuk geweest om die te zien!

Ik heb momenteel ook nog twee stekjes van Silk (een heet Archie, de ander heeft geen naam, ik probeer me niet te hechten zodat ik ze cadeau kan doen), en vijf bladstekjes van Dawn (ze groeien zo goed! Ieniemienie rozetjes). Een van de bladstekjes gaat mee met mijn zusje Fiona als ze het huis uit gaat. De bladstekken van Prince willen maar niet wortelen helaas, maar ik geef nog niet op. Alle kleintjes staan nu op mijn bureau, omdat mijn vensterbank ondertussen echt vol is.

Ik heb per ongeluk ook een plant beneden geadopteerd. Mijn moeder heeft wat planten geerfd toen mijn opa stierf, waaronder een Vioolbladplant (Ficus lyrata, 'Fiddle-Leaf Fig'). Die heeft het super moeilijk gehad met de overgang naar ons huis, en heeft flink wat bladeren laten vallen. De bladeren zien er nog steeds niet helemaal goed uit en er is weinig groei. Ik denk dat het niet vochtig genoeg is (het zijn immers van origine regenwoudbewoners). Ik heb de plant Fenris genoemd, omdat de bladnerven lijken op de patronen op de huid van het gelijknamige personage in Dragon Age 2. Ondanks dat het geen vetplantje is, ben ik er toch gehecht aan geraakt. Ik kom nu eens per week even langs met een stofdoek en een plantenspuit.

Ik ben dolgelukkig met al mijn plantjes, al moet ik me nu wel echt in gaaan houden. Meer ruimte heb ik momenteel niet. En plantjes brengen blijvend geluk, in tegenstelling tot bloemen die met een week op zijn.

Morgen komt nog een laatste deel in deze serie: mijn uitzonderingen-lijstje (oftewel: mijn verlanglijstje). Want er zijn nog een boel prachtige vetplantjes die ik niet heb!

Tot morgen!

❤ Elisah

Succulents & Sunshine

Hallo internet! Tijd voor wat nieuwe blogposts!

De 'writer's block' (zie de post van november vorig jaar) is niet weggegaan helaas, en ondertussen ben ik er ook wel achter dat het niet simpelweg een writer's block is maar dat er meer mis is. Het gevolg is in ieder geval dat ik geen woorden op papier kreeg voor de twee vakken die ik gevolgd heb dit semester, maar wel de wetenschappelijke naam van een heel stel vetplantjes uit mijn hoofd ken nu. Dus hier is mijn 'ik ben per ongeluk een plantenmens geworden'-post.

PLANTS
Ik heb geen geweldig reputatie als het aankomt op planten. Mijn ouders zijn allebei groot natuurliefhebber, en ondanks dat ik hun liefde voor dieren wel overgenomen heb, was ik nooit geinteresseerd in flora. Het gebeurde vaker dat we gingen wandelen met z'n allen, en dat ik als mijn vader zei 'kijk, een ruggestreeppad!' meteen naast hem stond om te kijken, gefascineerd door het bultige beestje in de berm. Maar als mijn moeder dan een paar honderd meter later zei 'kijk, leeuwenbekjes!' rolde ik met mijn ogen en liep ik alvast verder, ongeduldig als mijn ouders dan voor enkele minuten over het plantje heengebogen stonden. Diertjes waren super: van de salamanders in onze vijver, tot de roofvogels hoog in de lucht in de duinen, ik vond het top. Ik weet nog altijd de naam van de zweefvlieg die ik het vaakst ving (de blinde bij, Eristales tenax) en de prachtige libellen wiens larven in onze vijver zaten (blauwe glazenmaker, Aeshna cyanea).
Ik heb als kind wel een keer een plantje gehad. Gekregen van iemand op een verjaardag ofzo, misschien na een verhuizing. Geen idee wat voor plantje het was, ik kan me enkel rode bloemetjes herinneren. Het plantje heeft het niet lang overleefd. Gewoon vergeten.
Sindsdien heb ik geen plantjes meer gehad. Tot mijn moeder een auto-ongeluk kreeg in mei vorig jaar. Een paar maanden na het ongeluk kwamen er kenissen langs om ons sterkte te wensen. Ze waren niet de eersten, maar waar anderen aankwamen met een bosje bloemen, hadden zij voor mij en mijn twee zusjes pannekoekplantjes meegenomen. Zouden geluk moeten brengen. Het plantje deed me destijds niets, al maakte ik er uiteindelijk wel ruimte voor op mijn vensterbank, terwijl mijn zusjes die van hun een plekje gaven in de keuken. Een van de keukenplantjes heeft het niet overleefd (rot in de wortels door te veel water), maar die van mij ging wel lekker. Het duurde eventje voor ik het onder de knie had, hoor. Mijn plantje liet in eerste instantie vaak blaadjes vallen, omdat ik, geschrokken door het lot van het andere plantje, probeerde niet te veel water te geven.
Ik was nog steeds geen plantenmens, maar het was leuk om te zien hoe mijn pannekoekplantje, nu Patricia genaamd, steeds uitbundiger werd, zeker toen ik haar in een nieuwe pot zette.
En toen kwam zaterdag 2 februari 2019. We waren naar de Hema, met mam in een rolstoel, op zoek naar een warm vest. In de buurt van de ingang was een display met daarop lente-gerelateerde spulletjes, waaronder een aantal vetplantjes en cactussen in plastic. We hadden toen al een paar cactussen in huis. Mam heeft er eentje die ik ooit aan haar gegeven heb, toen ik haar vorige (die zo'n 2 meter lang was gegroeid) per ongeluk brak. Dat was jaren terug. Wat voelde ik me schuldig! Ik snapte er geen ruk van, dat ze zo verdrietig was over het verlies van die cactus, maar ik vond het vreselijk haar zo te zien. In ieder geval, naast mam's ondertussen-niet-zo-nieuwe cactus, had Ciara ook nog een drietal kleine cactusjes en een Aloe vera, gekocht bij de Ikea. Verder hadden we geen vetplanten in huis.
Het vetplantje wat ik zag in de Hema had ik ooit eens online gezien, maar nog nooit in het echt. Maar daar was ie. Een prachtige paars-roze rozet, mooi compact en rond. Ik heb mijn moeder heel lief aangekeken en gevraagd of ik haar mocht hebben, en nog voor we de winkel uit waren had ik hem al een naam gegeven. Prince. Omdat ik Purple Rain in mijn hoofd kreeg toen ik haar zag.

Eenmaal thuis heb ik haar in mijn vensterbank gezet, helemaal gelukkig. Maar mijn geluk duurde niet heel lang. Na een paar dagen merkte ik dat Prince steeds minder compact werd: ik kon opeens tussen de bladeren door de stengel zien. En met een week begon ik me echt zorgen te maken. De afstand tussen de bladeren werd steeds groter. Ik begon op internet te zoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn, en kwam erachter dat mijn Prince een Echeveria was (waarschijnlijk een Echeveria Purple Pearl), en aan het uitrekken ('etiolating' in het Engels) was omdat ze te weinig zon kreeg. Ik besloot haar 's ochtends voor het raam van de achterdeur te zetten, 's middags in het raamkozijn van de huiskamer (uitkijkend op het zuiden), en aan het eind van de middag weer terug in mijn kamer. Helaas was het niet genoeg. De afstand werd steeds groter. (Foto hieronder is van vandaag)

Ondertussen was ik toevallig bij de Ikea langsgeweest, en was ik verliefd geworden op nog twee vetplantjes: een Echeveria lilacina en een Haworthia fasciata (tenminste, dat is wat er op hun potjes stond). En een week erna voegde ik daar nog twee baby's aan toe: een Echeveria pulidonis (zie foto hieronder) en een Aloe aristata. Ondertussen ben ik erachter gekomen dat mijn Haworthia eigenlijk een Haworthiopsis attenuata var. radula is, en mijn Aloe is eigenlijk een Aristaloe.
Dankzij mijn zorgen om Prince is mijn kennis als het aankomt op vetplanten (vooral Echeverias) enorm gegroeid, en met uitzondering van Prince ziet mijn collectie er helemaal gezond en gelukkig uit.

Achteraf gezien zat Prince waarschijnlijk vol met groeihormonen, wat vaak gedaan wordt om ervoor te zorgen dat planten sneller groeien en dus ook sneller verkocht kunnen worden. Misschien ken je het wel: als je wat kruidenplantjes koopt bij een supermarkt of vergelijkbare winkel, zien ze er eerst heel goed uit. Maar binnen een week is alles dood, ondanks dat je niets geks gedaan hebt. De schok van perfecte omstandigheden naar huiselijke omstandigheden in combinatie met groeiversnellers wordt een plantje fataal. Mijn andere Echeverias zijn niet uitgerekt, ondanks dat ik die ook eind van de winter kocht, toen de dagen nog kort en relatief donker waren. Momenteel probeer ik Prince te stekken met blaadjes, maar het is me nog niet gelukt. En dat terwijl mijn lilacina stekjes groeien als kool!

Ik hoop dat Prince het overleefd, maar ik denk niet dat het nog echt goed gaat komen. De compacte vorm krijgt ze sowieso nooit meer terug (het is een onomkeerbaar process), en als ik de bladeren niet kan stekken denk ik ook niet dat onthoofden goed zal gaan. We zullen zien. Ik heb in ieder geval alles gedaan wat ik kon.

Morgen zal ik even alle plantjes in mijn huidige collectie voorstellen! Het zijn er ondertussen 22, inclusief losse stekjes (exclusief de plant beneden). Oeps.

Tot morgen!

❤ Elisah