Hallo internet! Hier is de volgende review-post, met daarin 4,5 reviews op chronologische volgorde :)
Holes (review)
Holes is een film die ik ooit lang geleden een keer gezien heb, maar opeens besloot nog een keer te kijken. Het is een verfilming van het gelijknamige boek, en de schrijver is heel erg betrokken geweest bij de verfilming. Holes is een heerlijke film om te kijken. Hij begint een beetje langzaam, maar de personages zijn geweldig en je wordt echt meegenomen met het verhaal. Bovendien heeft deze film een van de liefste love-stories ooit. So sweet and pure.
The Princess and the Frog (review)
Prinses Tiana is mijn favoriete Disney-prinses, denk ik. Wat een voorbeeld is die meid. Ze is zo lekker realistisch, en ze werkt hard voor de dingen die ze wil bereiken. Je kunt blijven wensen, maar dromen komen niet zomaar uit. En tegelijkertijd blijft ze vriendelijk tegen iedereen, is ze dol op haar vader, moeder en beste vriendin. Dat alles in combinatie met een origineel verhaal, een supercoole slechterik en swingende jazz-muziek, is het echt een heerlijke film om te kijken.
Little Mix concert (review)
Little Mix was ZO LEUK! Ik was met mijn beste vriendin, die al net zo lang fan was als ik (sinds hun eerste single). We hadden zo veel lol en hadden echt geluk met de zitplaatsen: in het midden, 18e rij vanaf het podium met onwijs veel ruimte voor ons. En de meiden waren echt idioot goed en leken het zelf ook super leuk te vinden. 'Confidence is sexy' ging zeker op, er stonden vier Beyoncés op het podium los te gaan. Echt super om naar te kijken en te luisteren! Ik was ook blij dat ze een mix gemaakt hadden met oude en nieuwe nummers.
Maar dit was wel het laatste concert voorlopig...
Welcome to Night Vale (review)
Ik. Ben. Verslaafd. Aan deze podcast. Ik heb in een week alle 90 afleveringen geluisterd, en een aantal zelfs meer dan een keer. Ik heb 'the list' uit mijn hoofd geleerd voor de zekerheid en ik heb om 1 uur 's nachts nog een tekening gemaakt van mijn nieuwe favoriete kat, Khoshekh.
Welcome to Night Vale is een podcast in de vorm van nieuwsberichten voor een klein stadje in het midden van een woestijn. In Night Vale zijn alle samenzweringen waar en gebeuren er elke dag idiote en onverklaarbare dingen. De show is gevuld met maffe personages, dingen die nergens op slaan, lichte horror (ik kan ertegen dus dat zegt genoeg) en droge humor.
Daarnaast zijn alle rollen omgedraaid qua personages. De burgemeesters zijn vrouwen, de nieuwe sheriff is valt buiten de gender binary, de hoofdpersoon is een homoseksuele, Joodse man in een liefdevolle relatie met een latino wetenschapper, etc. Ik vind het zo gaaf dat je niet hoeft te zoeken naar diversiteit, maar dat het er gewoon is en dat zo veel mensen het leuk vinden. En op geen enkel moment worden deze dingen als raar gezien. Ze hebben genoeg andere dingen om zich zorgen over te maken.Waarom de fans besloten hebben dat Cecil blond is, een derde oog heeft en onder de tattoos zit ben ik nog niet achter, maar het heeft wel wat.
Ik zit er onder tussen aan te denken om gewoon standaard een Welcome to Night Vale quote toe te voegen aan het eind van elke post. Genoeg keuze en lekker out of context.
Ennnn, fun fact, ER KOMT EEN LIVE SHOW NAAR NEDERLAND EN RAAD EENS WIE ER EEN KAARTJE HEEFT. It's me!
Moana
DE NIEUWE MOANA TRAILER IS UIT EN IK KAN NIET WACHTENNNN. Ze is zo schattig! En de film ziet er zo kleurrijk en leuk uit, en ik ben onwijs benieuwd naar het verhaal.
Dat was het weer! Ik moet posts maar weer eens in een dag gaan schrijven, anders vergeet ik ze gewoon. Oeps.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
zaterdag 25 juni 2016
maandag 20 juni 2016
DRAGONS
Hallo internet! Mijn blog is langzaam aan het veranderen in een review blog, merk ik. Ach, reviewen is leuk om te doen en op dit moment heb ik toch niet idioot interessante dingen te vertellen.
Vandaag heb ik Seraphina en Shadow Scale van Rachel Hartman opnieuw gelezen, en toen ik nadacht over wat ik in de review wilde zetten, realiseerde ik me ineens dat ik echt een idiote zwak heb voor draken. Dat wist ik eigenlijk al wel, maar ik had niet stilgestaan bij het feit dat ik genoeg favoriete draken heb om een lijst te maken. Dus voila, draken zo ver deze post reikt :p
Mijn favoriete draken
Vandaag heb ik Seraphina en Shadow Scale van Rachel Hartman opnieuw gelezen, en toen ik nadacht over wat ik in de review wilde zetten, realiseerde ik me ineens dat ik echt een idiote zwak heb voor draken. Dat wist ik eigenlijk al wel, maar ik had niet stilgestaan bij het feit dat ik genoeg favoriete draken heb om een lijst te maken. Dus voila, draken zo ver deze post reikt :p
Mijn favoriete draken
- Toothless - How To Train Your Dragon (film). Ik moet eerlijk toegeven: ik heb How To Train Your Dragon heel lang geweigerd te kijken omdat de draken niet leken op mijn beeld van draken. Zeker Toothless zag er meer uit dan een axolotl met vleugels dan een spikey draak met een lange nek en schubben. Gelukkig heb ik het toch een kans gegeven, nadat ik onder ogen zag dat draken niet bestaan en je alle fantasie erop los kunt laten. Toothless is absoluut een van mijn favorieten, wat een heerlijk personage (en wat is ie leuk om te tekenen!)
- Saphira, Glaedr, en Thorn - Eragon (boeken. BOEKEN, NIET FILM). Saphira is in mijn ogen alles wat een draak zou moeten zijn: vier poten, stekels op kop en rug, prachtige grote vleermuisvleugels, schubben die glanzen in de zon, en een personaliteit die zowel wijsheid als humor en ijdelheid bevat. Glaedr was in alles wat hij deed en zei een machtig, oud, wijs wezen, en een echte veteraan, waardoor Saphira opeens klein en jong leek. En Thorn was vervolgens weer een heel andere kant van het verhaal. De draken in de Eragon serie zijn echt geweldig om over te lezen.
- Smaug - De Hobbit (boek, films). Ik moet wel even melden dat ik vond dat de film-versie van Smaug een kop had die leek op de kop van een schoenbekooievaar waar ik niet zo van gecharmeerd was. Bovendien hadden ze zijn 'drama queen' attitude nog flink extra omhoog gekrikt. Maar dat was absoluut deel van de lol. Smaug is zo'n echte klassieke draak, met zijn dierbare collectie goud en zijn enorme formaat. Dat weet ik onwijs te waarderen
- Kazul - Dealing With Dragons (boek). Ik ben DOL op dit boek, en alhoewel de grootste redenen de sassy hoofdpersoon en de verhaallijn zijn, is de draak Kazul ook reden genoeg. Kazul heeft ook een mooie hoard net als Smaug, maar leeft in een grot en is over het algemeen gezien heel relaxed. Ze hecht meer waarde aan kennis en Cherry Jubilee dan aan angst en verderf zaaien. En ze is gewoon heel cool.
- Katla - De Gebroeders Leeuwenhart (boek). Ahhh, Katla. De eerste draak waar ik ooit echt doodsbang voor was. Wat een monster was dat. In tegenstelling tot de bovengenoemde draken praatte Katla niet, maar was ze een wapen dat onder controle gehouden werd met een hoorn (want logica).
- Long - Thomas en de laatste draken (boek). Long is zo'n schatje. Dit boek is in zijn algemeenheid gewoon heel lief. Maar ik vond het vooral ook heel leuk dat de draken in dit boek hele originele wezens waren; ze kunnen enkel vliegen in maanlicht en ze verstenen als ze binnen blijven en vergeten hoe het is om draak te zijn.
- Tad Cooper - Galavant (tv-show). I BELIEVE IN YOU TAD COOPER. MY DRAGON PAL AND MEEEEEE.
- Festus - Heroes of Olympus (boeken). Hoe kun je niet dol zijn op Festus. Het is een enorme steampunk draak die perongeluk echt leeft. En hij is voor een bepaalde tijd een schip. Cool.
- Hiram McDaniels - Welcome to Night Vale (podcast). Ex-ontsnapte gevangene (hij was opgepakt voor insurance fraud), en ex-presidentskandidaat. ("Vote for Hiram McDaniels", because "I'm literally a five-headed dragon, who cares!") Hij is 5,5 m hoog, 1.633 kg zwaar, en een van zijn koppen heeft een Texas accent. Later hier meer over gezien het feit dat ik op dit moment hevig verslaafd ben aan Welcome to Night Vale.
- Orma, Eskar, Comonot, en de quigutl - Seraphina (boeken). Harman's draken zijn een soort apart, en de halfdraken zijn minstens net zo interessant (maar meer mens dan draak, dus ik laat ze buiten de lijst). De quigutl, een ondersoort van de draken met een spraakgebrek), waren geweldig en gaven me een van de beste dreigementen ooit:
Seraphina en Shadow Scale - Rachel Hartman (review)
Fun fact: de eerste keer dat ik Seraphina las, vond ik het niet veel soeps. Ik vond het langdradig, saai en ik miste de hype volledig. Achteraf gezien was dat waarschijnlijk omdat ik te snel las en niet genoeg aandacht besteedde. Want de tweede keer vond ik het geweldig. De schrijfstijl is prachtig poëtisch en je moet echt de tijd nemen dat te waarderen. Seraphina is een anders dan de boeken die ik normaal gesproken lees in het opzicht dat het een vrij langdradig boek is dat vooral draait om het oplossen van een moord en het uitzoeken van samenzweringen etc. Sommige mensen zullen direct afhaken bij het 'draken' deel, omdat het (toegegeven) toch wel net zo cliché is als vampieren en weerwolven ondertussen, maar de (half)draken in dit boek waren een volledig andere soort en waren onwijs interessant en origineel. Het verschil tussen de koude, theoretisch ingestelde draken en de emotionele mensen was intrigerend, en was een sterke metafoor voor de afkeer van 'andere' mensen in de huidige maatschappij en de discriminatie als gevolg daarvan. De personages waren gaaf en allemaal verschillend, zelfs de achtergrond-personages. En als kers op de taart was de romance onwijs goed geschreven en niet een insta-love of een haat-liefde relatie. Ze bouwden zowaar iets op door hun gedeelde interesses en leerden elkaar steeds meer kennen en te waarderen. Bovendien zat het niet in de weg en was het niet de focus in het verhaal.
Shadow Scale, het vervolg, was zowel beter als slechter dan deel 1. De culturen in de door Hartman gecreëerde wereld waren geweldig en voelden heel echt, en ik ben nog nooit een boek met zo'n diverse groep mensen tegengekomen (een ontzettend sterke transseksuele vrouw, mensen met donkere huid, een jongen die niet kan praten, een suïcidaal en depressieve vrouw, meerdere homoseksuelen, een lesbienne, etc.). De 'slechterik' was onwijs goed geschreven en kwam realistisch over, en de verhaallijn was een stuk spannender dan in deel 1.
Daarbij kwam wel dat het boek twee keer zo dik was als deel 1, wat absoluut even wennen was, en de romance was een stuk zwakker dan in Seraphina. Het einde zat me de eerste keer onwijs dwars, want ondanks de lengte van het boek, voelden de laatste paar hoofdstukken toch gehaast en niet zo geweldig. Dat was wel echt jammer.
De serie is een absolute aanrader voor mensen die originele verhalen met een poëtische schrijfstijl, lekker veel diepgang en een pittige verhaallijn heerlijk vinden.
Dat was het weer voor nu! Ik heb nog een flinke hoeveelheid dingen te reviewen, dus de volgende post wordt weer een 'Elisah geeft haar mening over ALLES' post.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Fun fact: de eerste keer dat ik Seraphina las, vond ik het niet veel soeps. Ik vond het langdradig, saai en ik miste de hype volledig. Achteraf gezien was dat waarschijnlijk omdat ik te snel las en niet genoeg aandacht besteedde. Want de tweede keer vond ik het geweldig. De schrijfstijl is prachtig poëtisch en je moet echt de tijd nemen dat te waarderen. Seraphina is een anders dan de boeken die ik normaal gesproken lees in het opzicht dat het een vrij langdradig boek is dat vooral draait om het oplossen van een moord en het uitzoeken van samenzweringen etc. Sommige mensen zullen direct afhaken bij het 'draken' deel, omdat het (toegegeven) toch wel net zo cliché is als vampieren en weerwolven ondertussen, maar de (half)draken in dit boek waren een volledig andere soort en waren onwijs interessant en origineel. Het verschil tussen de koude, theoretisch ingestelde draken en de emotionele mensen was intrigerend, en was een sterke metafoor voor de afkeer van 'andere' mensen in de huidige maatschappij en de discriminatie als gevolg daarvan. De personages waren gaaf en allemaal verschillend, zelfs de achtergrond-personages. En als kers op de taart was de romance onwijs goed geschreven en niet een insta-love of een haat-liefde relatie. Ze bouwden zowaar iets op door hun gedeelde interesses en leerden elkaar steeds meer kennen en te waarderen. Bovendien zat het niet in de weg en was het niet de focus in het verhaal.
Shadow Scale, het vervolg, was zowel beter als slechter dan deel 1. De culturen in de door Hartman gecreëerde wereld waren geweldig en voelden heel echt, en ik ben nog nooit een boek met zo'n diverse groep mensen tegengekomen (een ontzettend sterke transseksuele vrouw, mensen met donkere huid, een jongen die niet kan praten, een suïcidaal en depressieve vrouw, meerdere homoseksuelen, een lesbienne, etc.). De 'slechterik' was onwijs goed geschreven en kwam realistisch over, en de verhaallijn was een stuk spannender dan in deel 1.
Daarbij kwam wel dat het boek twee keer zo dik was als deel 1, wat absoluut even wennen was, en de romance was een stuk zwakker dan in Seraphina. Het einde zat me de eerste keer onwijs dwars, want ondanks de lengte van het boek, voelden de laatste paar hoofdstukken toch gehaast en niet zo geweldig. Dat was wel echt jammer.
De serie is een absolute aanrader voor mensen die originele verhalen met een poëtische schrijfstijl, lekker veel diepgang en een pittige verhaallijn heerlijk vinden.
Dat was het weer voor nu! Ik heb nog een flinke hoeveelheid dingen te reviewen, dus de volgende post wordt weer een 'Elisah geeft haar mening over ALLES' post.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
maandag 6 juni 2016
Het is officieel Te Heet
Hallo internet! Wonder boven wonder ben ik niet gesmolten vandaag. Voor de mensen die me kennen is geen verassing, maar ik functioneer niet goed als het warm is. Ik kan er heel slecht mee omgaan namelijk. Dus vandaag een hoe-overleef-ik-HITTE post :)
HET IS TE WARM
Wat je vooral wel moet doen:
HET IS TE WARM
Wat je vooral wel moet doen:
- Veel water drinken. Als het warm is verlies je onwijs veel vocht, dus probeer minstens twee liter water binnen te krijgen elke dag. (goh, Elisah, wanneer ga je je eigen tips eens opvolgen?)
- Een geweldige manier om je water koel te houden is een plastic flesje voor de helft vullen met water en het laten bevriezen door het in de vriezer te leggen. Als het bevroren is, vul je het aan met water en drink je het op. Het duurt een tijdje voor het ijs gesmolten is, wat er voor zorgt dat je water heerlijk afkoelt elke keer dat je het flesje bijvult :)
- Eten en drinken invriezen. Vooral druiven zijn ideaal als ze uit de koelkast of vriezer komen. Andere dingen om in te vriezen zijn sinaasappelsap, bananen (good source of potassium (not even kidding this time)) en aardbeien. Met sinaasappelsap kun je ook goed zelfgemaakte ijsjes maken!
- Zout eten naar binnen werken. Voel je niet schuldig als je chipszakjes naar binnen werkt, je verliest met zweten flink wat zout en het is belangrijk dat je dit aanvult!
- Een hoed dragen met een rand eraan. Petten zijn ook handig, maar als je een hoed met een rand eromheen hebt is je nek ook beschermd tegen de zon.
- Als je geen airco hebt in huis (waarschijnlijk niet), neem dan een ventilator en zet er een bakje ijs voor. Als je er vervolgens met een nat shirt voor gaat zitten, koel je lekker af.
- Extra water drinken en zout eten als het vochtig is buiten. In vochtige omgeving koel je veel minder af met zweten. Vaak van shirt wisselen helpt ook.
- Goed oppassen op symptomen van een zonnesteek. Kinderen en ouderen hebben een grotere kans op zonnesteken, maar hou het toch in de gaten. Symptomen zijn misselijkheid, hoofdpijn, koorts, en een snellere ademhaling en/of hartslag. Merk je dat je symptomen hebt, gooi een flesje water over jezelf heen en ga in de schaduw/koelte zitten tot je je weer goed voelt.
- Anderen in de gaten houden. Als iemand opeens stopt met zweten terwijl hij/ze nog steeds in de hitte zit, kan dit een teken zijn van uitdroging of een zonnesteek!
- Jezelf insmeren met zonnebrandcrème. Dit is zo belangrijk, mensen. Je verlaagt het risico op huidkanker en je verbrand veel minder snel. En zelfs als je niet lijkt te kleuren, kun je nog nagloeien en onwijs verbranden als je uit de zon bent. Vergeet vooral ook niet je neus, oren, tenen en knieholtes, die zijn onwijs pijnlijk en vervelend als ze verbranden.
- Draag vooral wijde kleren, geen strakke. Zeker als je lange mouwen wil dragen. Draag vooral ook lichte kleren, die weerkaatsen licht in plaats van het te absorberen. Qua stoffen is katoen en linnen het fijnst. Synthetische stoffen voelen soms als plastic als je zweet en dat is niet chill (pun intended)
- IJsklontjes op je polsen leggen om even snel af te koelen. Je polsen (en enkels en nek ook, trouwens) zijn plekken waar de aders vrij dicht onder de huid liggen en waar je vrij makkelijk jezelf afkoelt. Het werkt ook met koud water.
- Veel lauwe/koude douches nemen. Het is onwijs lekker om al het zweet weg te spoelen en het koelt je lekker af. Een bad is ook onwijs ideaal.
- Hou huisdieren goed in de gaten! Laat een hond (en een baby trouwens ook) niet in de auto achter met dichte ramen en geen airco, daar kunnen ze niet tegen. Zorg dat je huisdieren genoeg te drinken hebben. Hou de temperatuur in het aquarium in de gaten, er zijn flink wat waterdieren die gevoelig zijn voor te warm water.
- Steek je haar op als je lang haar hebt. Scheelt enorm!
- Overweeg op een lagere verdieping te slapen als je een huis hebt met meerdere verdiepingen. Hitte gaat omhoog dus beneden is het koeler.
- Stop je kussensloop in de vriezer voor je gaat slapen. 30 minuten is meer dan genoeg en je slaapt veel lekkerder op een koel kussen.
- Draag zoveel mogelijk open schoenen. Dit heeft ook weer te maken met dat je het veel heter hebt als je enkels en voeten heel warm zijn.
- Tussen 1 en 3 uur is de zon meestal op zijn hoogste punt, je kunt het beste in de schaduw zitten dan.
- Zorg dat je aftersun of aloë vera in huis hebt voor als je wel verbrand. En smeer verbrande huid ook in met bodylotion om vervellen tegen te gaan.
Wat je vooral niet moet doen:
- Frisdranken drinken in plaats van water. De suiker is goed, maar veel frisdranken zorgen voor uitdroging en dat kan gevaarlijk zijn in heet weer.
- Een losse ventilator met verder niets gebruiken. Ventilators zijn lekker, maar verplaatsen alleen de lucht. En als het warm is, is de lucht ook warm en schiet je er dus eigenlijk niets mee op.
- Frisdranken als Cola in de vriezer stoppen. Koolzuurhoudende dranken kunnen exploderen in de vriezer.
- Te snel heel veel drinken. Daar ga je misselijk van worden en dat is niet lekker. Kleine slokjes nemen.
Andere zomertips:
- Sluit je gordijnen als de zon erin staat. Lichtgekleurde gordijnen werken het best. Wat ramen betreft hangt het af van de wind: als het waait kun je de ramen beter open houden. Als het windstil is blijft het koeler met de ramen dicht.
- Muggen zijn shit. Zorg ervoor dat je 's avonds voor het slapen je kamer checkt met een vliegenmepper.
- Bijen en hommels zijn NIET AGRESSIEF. Ga dus ook niet slaan of wapperen. Ze zijn gewoon op zoek naar bloemen en steken alleen als zich aangevallen voelen, bijvoorbeeld als je ze vangt met blote handen. Bij het steken verliezen ze hun angel en gaan ze dood. Ben je wel gestoken, haal dan eerst de angel eruit en probeer het gif eruit te zuigen en/of de plek zo snel mogelijk te koelen. Door het koelen ga je er minder last van hebben.
- Dazen en wespen zijn wel full time assholes. Bij wespen gaat wapperen en slaan ook niet in je voordeel werken, Wat je het beste kan doen is weglopen of de zoetigheid waar ze op af komen ergens anders zetten of weghalen. Een wespenval kopen of maken kan ook een goed idee zijn. Er een maken doe je zo: neem een grote plastic fles (een cola fles bijvoorbeeld) en knip hem op driekwart van onderen door. Zet vervolgens de bovenkant er ondersteboven in en doe een flinke bodem fruitsap onderin.
Dazen herken je doordat ze eruit zien als vliegen maar vaak mooie gekleurde ogen hebben. In tegenstelling tot muggen en wespen duurt het even voor ze steken, maar ze steken wel heel gemeen. De meeste drogisterijen hebben wel spuitbusjes of olietjes met afwerende geurtjes. - Zweefvliegen steken NIET. Ze zien er een beetje uit als bijen, maar lijken stil in de lucht te hangen als ze vliegen. Ze doen dus echt geen zak, ze hangen gewoon wat rond.
- Het feit dat het warm is, betekend niet dat je veiligheid moet negeren. Gewoon blijven paardrijden met een cap en dichte schoenen. Je wil echt geen tetanus of een hersenschudding (of erger) oplopen.
Woah, lange post. Maar dit was het weer voor vandaag! Enjoy the summer everyone!
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
donderdag 2 juni 2016
I got a lot of stuff to tell! YAY
Hallo internet! Ik heb het weer lekker druk met leuke dingen dus dit is weer een laaaaange post. Let's go!
Panic! At The Disco - concert (review)
First things first. 26 mei ben ik naar het concert van Panic! At The Dico in de Melkweg, Amsterdam geweest. Ik ontdekte Panic! een jaar geleden pas, en had in eerste instantie moeite om er in te komen. Ik ben nooit heel erg fan geweest van drukke/harde muziek, en dit viel daar wel onder. Maar ik vond Brendon's stem prachtig, en na het luisteren naar alle akoestische versies en de piano cover van This Is Gospel, wist ik de originelen steeds meer te waarderen, tot ik zelfs niets anders meer luisterde. Toen hij naar Nederland bleek te komen stond ik dan ook te springen. En het was echt geweldig. De setlist was top, met zowel oude als nieuwe nummers (en Bohemian Rhapsody), hij deed de hele show zonder shirt, en het was heerlijk om samen met de rest van de zaal alles mee te schreeuwen (vooral ook vanwege alle scheldwoorden, voelt heel goed). De enige tegenvaller was dat Brendon's microfoon eigenlijk net iets te zacht stond, waardoor hij niet goed boven de band en het publiek uit kwam. Maar verder was alles top!
De Veluwe te paard
Afgelopen zondag en maandag heb ik doorgebracht op de Veluwe met een vriendin en twee pony's, en het was echt een droom. Het huisje was onwijs leuk en ik voelde me meteen thuis, en de pony's waren zo dichtbij. De Veluwe was prachtig, zeker te paard. Door een enorm bos rijden waar je nog nooit geweest bent, afgezonderd van de bewoonde wereld is toch wel heel erg magisch. En de pony's vonden het zo leuk dat je ook niet anders kon dan vrolijk worden van alles, zelfs toen we verdwaalden en uiteindelijk in het midden van het dorp uitkwamen en besloten meteen maar even boodschappen te doen (we zouden lunchen in een restaurant halverwege, maar die was dicht, en uiteindelijk was het al 3 uur, dus tja, dan sta je op de parkeerplaats met twee paarden en mensen die naar je toe komen om te vragen of ze ze mogen aaien).
Al met al was het absoluut voor herhaling vatbaar en had ik het voor geen goud willen missen!
De nieuwe Captain America run
Na al deze leuke dingen zat het nieuws over de nieuwe Captain America comic me wel heel erg dwars. Voor hen die het gemist hebben: Steve krijgt weer een solo run, en iedereen begon direct na het nieuws met speculeren. De tag #GiveCaptainAmericaABoyfriend was trending op twitter, omdat er nog altijd genoeg basis is voor de mogelijkheid dat Steve biseksueel is (zie hier en hier). In plaats daarvan kwam de preview naar buiten die onthulde dat Steve voor Hydra werkt, de science division van de Nazi's. En we hebben het hier niet over undercover werk, of een alternate universe. Helemaal niet. De schrijvers zeiden dat ze dit al heel lang van plan waren, en dat Steve vanaf het begin al voor Hydra werkte (hier een goed artikel).
We hebben het hier over Captain America, een iconisch personage gecreëerd door twee Joodse schrijvers, die zijn hele bestaan al vecht tegen Hydra en de Nazi's, en vecht voor vrijheid en gelijkheid. Het feit dat Marvel een Nazi gemaakt heeft van Steve in plaats van hem biseksueel te maken (iets waar de fans dus om vroegen!) geeft wel aan hoe ontzettend fout alles is.
Gelukkig ben ik niet de enige die hier hevig pissig om was, want fans zijn massaal de comic gaan boycotten (met oa deze petitie). Ook Chris Evans (de acteur uit de films) en andere grote namen hebben ook al hun ontevredenheid uitgesproken. Hopelijk komt het niet verder dan de eerste issue en leert Marvel er nog wat van.
Pentatonix
Gisterenavond was wel weer een geweldig hoogtepunt: het Pentatonix concert in de Heineken Music Hall. Ik was van te voren enigszins zenuwachtig over het feit dat je nooit goed kan inschatten hoe een a capella groep gaat klinken in een enorme zaal, maar ik ben niet teleurgesteld. Man wat een steengoede groep. Het klonk geweldig samen en ik heb geen moment last gehad van mijn oren. Ze hadden onwijs veel lol, vooral Kevin die de hele avond een enorme grijns op zijn gezicht had. Ze zongen zowel oude covers als nieuwe covers en nummers van hun originele album, wat helemaal top was. Kevin had nog een cello-solo, waarin hij Bach speelde en beatboxte tegelijkertijd, en allemaal hadden ze een moment in de spotlight. Het voorprogramma Us The Duo was een enorme verassing en waren echt superleuk. En het hoogtepunt van de avond was toch wel het moment dat Pentatonix zonder microfoons Light In The Hallway zong en de volledig afgeladen zaal zijn adem in leek te houden. Wat een magische avond. Als je ooit de kans hebt naar een Pentatonix concert te gaan, doe het. Je gaat er geen spijt van hebben.
Afgezien van al dit heb ik het kinderboek De Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren weer eens gelezen. Ik las het boek voor het eerst als klein kind, en toen kwam het als een klap aan. Het was het eerste boek wat ik ooit las dat geen happy ending had, en dat schokte me. Ik weet nog dat ik onwijs gehuild heb naderhand. Nu ik hem opnieuw las, was de magie er nog steeds. Ik verlangde ook naar het kersendal en de kleine boerderij, en de spanning vanaf de eerste keer dat de naam Katla genoemd werd was nog steeds voelbaar. Ik moest wel weer even wennen aan de oude schrijfstijl, maar het blijft een onwijs speciaal boek.
Dit was het weer voor nu! Tijd om mijn bed in te duiken, ik heb morgen weer een drukke dag en die Captain America: Civil War review is nog steeds niet af.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Panic! At The Disco - concert (review)
First things first. 26 mei ben ik naar het concert van Panic! At The Dico in de Melkweg, Amsterdam geweest. Ik ontdekte Panic! een jaar geleden pas, en had in eerste instantie moeite om er in te komen. Ik ben nooit heel erg fan geweest van drukke/harde muziek, en dit viel daar wel onder. Maar ik vond Brendon's stem prachtig, en na het luisteren naar alle akoestische versies en de piano cover van This Is Gospel, wist ik de originelen steeds meer te waarderen, tot ik zelfs niets anders meer luisterde. Toen hij naar Nederland bleek te komen stond ik dan ook te springen. En het was echt geweldig. De setlist was top, met zowel oude als nieuwe nummers (en Bohemian Rhapsody), hij deed de hele show zonder shirt, en het was heerlijk om samen met de rest van de zaal alles mee te schreeuwen (vooral ook vanwege alle scheldwoorden, voelt heel goed). De enige tegenvaller was dat Brendon's microfoon eigenlijk net iets te zacht stond, waardoor hij niet goed boven de band en het publiek uit kwam. Maar verder was alles top!
De Veluwe te paard
Afgelopen zondag en maandag heb ik doorgebracht op de Veluwe met een vriendin en twee pony's, en het was echt een droom. Het huisje was onwijs leuk en ik voelde me meteen thuis, en de pony's waren zo dichtbij. De Veluwe was prachtig, zeker te paard. Door een enorm bos rijden waar je nog nooit geweest bent, afgezonderd van de bewoonde wereld is toch wel heel erg magisch. En de pony's vonden het zo leuk dat je ook niet anders kon dan vrolijk worden van alles, zelfs toen we verdwaalden en uiteindelijk in het midden van het dorp uitkwamen en besloten meteen maar even boodschappen te doen (we zouden lunchen in een restaurant halverwege, maar die was dicht, en uiteindelijk was het al 3 uur, dus tja, dan sta je op de parkeerplaats met twee paarden en mensen die naar je toe komen om te vragen of ze ze mogen aaien).
Al met al was het absoluut voor herhaling vatbaar en had ik het voor geen goud willen missen!
De nieuwe Captain America run
Na al deze leuke dingen zat het nieuws over de nieuwe Captain America comic me wel heel erg dwars. Voor hen die het gemist hebben: Steve krijgt weer een solo run, en iedereen begon direct na het nieuws met speculeren. De tag #GiveCaptainAmericaABoyfriend was trending op twitter, omdat er nog altijd genoeg basis is voor de mogelijkheid dat Steve biseksueel is (zie hier en hier). In plaats daarvan kwam de preview naar buiten die onthulde dat Steve voor Hydra werkt, de science division van de Nazi's. En we hebben het hier niet over undercover werk, of een alternate universe. Helemaal niet. De schrijvers zeiden dat ze dit al heel lang van plan waren, en dat Steve vanaf het begin al voor Hydra werkte (hier een goed artikel).
We hebben het hier over Captain America, een iconisch personage gecreëerd door twee Joodse schrijvers, die zijn hele bestaan al vecht tegen Hydra en de Nazi's, en vecht voor vrijheid en gelijkheid. Het feit dat Marvel een Nazi gemaakt heeft van Steve in plaats van hem biseksueel te maken (iets waar de fans dus om vroegen!) geeft wel aan hoe ontzettend fout alles is.
Gelukkig ben ik niet de enige die hier hevig pissig om was, want fans zijn massaal de comic gaan boycotten (met oa deze petitie). Ook Chris Evans (de acteur uit de films) en andere grote namen hebben ook al hun ontevredenheid uitgesproken. Hopelijk komt het niet verder dan de eerste issue en leert Marvel er nog wat van.
Pentatonix
Gisterenavond was wel weer een geweldig hoogtepunt: het Pentatonix concert in de Heineken Music Hall. Ik was van te voren enigszins zenuwachtig over het feit dat je nooit goed kan inschatten hoe een a capella groep gaat klinken in een enorme zaal, maar ik ben niet teleurgesteld. Man wat een steengoede groep. Het klonk geweldig samen en ik heb geen moment last gehad van mijn oren. Ze hadden onwijs veel lol, vooral Kevin die de hele avond een enorme grijns op zijn gezicht had. Ze zongen zowel oude covers als nieuwe covers en nummers van hun originele album, wat helemaal top was. Kevin had nog een cello-solo, waarin hij Bach speelde en beatboxte tegelijkertijd, en allemaal hadden ze een moment in de spotlight. Het voorprogramma Us The Duo was een enorme verassing en waren echt superleuk. En het hoogtepunt van de avond was toch wel het moment dat Pentatonix zonder microfoons Light In The Hallway zong en de volledig afgeladen zaal zijn adem in leek te houden. Wat een magische avond. Als je ooit de kans hebt naar een Pentatonix concert te gaan, doe het. Je gaat er geen spijt van hebben.
Afgezien van al dit heb ik het kinderboek De Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren weer eens gelezen. Ik las het boek voor het eerst als klein kind, en toen kwam het als een klap aan. Het was het eerste boek wat ik ooit las dat geen happy ending had, en dat schokte me. Ik weet nog dat ik onwijs gehuild heb naderhand. Nu ik hem opnieuw las, was de magie er nog steeds. Ik verlangde ook naar het kersendal en de kleine boerderij, en de spanning vanaf de eerste keer dat de naam Katla genoemd werd was nog steeds voelbaar. Ik moest wel weer even wennen aan de oude schrijfstijl, maar het blijft een onwijs speciaal boek.
Dit was het weer voor nu! Tijd om mijn bed in te duiken, ik heb morgen weer een drukke dag en die Captain America: Civil War review is nog steeds niet af.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Abonneren op:
Posts (Atom)