Beste lezer,
Op 3 mei 2018 was mijn moeder slachtoffer van een aanrijding. Een tegenligger kwam op de verkeerde weghelft terecht en reed met zo'n 80 kilometer per uur tegen mijn moeder's auto. Ambulance en zelfs trauma-helicopter kwamen eraan te pas, en ze hebben mijn moeder uit de auto moeten zagen om haar vrij te krijgen. Ze was nog bij, maar in shock. Mijn jongste zusje kreeg thuis een hulpofficier aan de telefoon. 'Het valt mee,' zei hij. 'De ander is er erger aan toe.' Toen mijn vader thuis kwam zijn we met z'n drieën - mijn middelste zusje was op vakantie - naar het ziekenhuis in Alkmaar gereden. Daar aangekomen bleek het helemaal niet mee te vallen. Ze zag er vreselijk uit, bloed in haar mond, een ingevallen oog, en verder verstopt onder de dekens om ons het beeld van de open botbreuk in haar been te besparen. De lijst met gevonden breuken leek met het uur toe te nemen, en toen bekend werd dat er een scheurtje in haar aorta zat, werd ze met een ambulance overgebracht naar Amsterdam om daar geopereerd te worden. Tot diep in de nacht zaten we daar, wachtend op nieuws. De operatie duurde langer dan verwacht, maar ging gelukkig goed. Ze hadden stands geplaatst in haar aorta en een ader naar haar arm, en een metalen constructie vastgemaakt aan het gebroken been om het tijdelijk te stabiliseren.
De weken erna werd duidelijk hoe groot de schade was. Mijn moeder wist zich het ongeluk niet te herinneren, maar de gevolgen waren duidelijk zichtbaar. Scheur in haar oogkas. Losgeraakt jukbeen. Gebroken bovenkaak en neus. Twee hechtingen in haar gezicht. Gebroken sleutelbeen. Gebroken rib. Gebroken borstbeen. Klaplong. Beschadigde mild. Beschadigde lever. Open botbreuk aan het linker bovenbeen, waarbij een deel verbrijzeld was en zelfs een stuk miste. Gebroken scheenbeen. Op drie plekken gebroken hiel. Drie vingers die niet meer bewogen konden worden en wazig zicht. En oneindig veel schrammen en blauwe plekken.
Toen we haar auto leeg gingen halen kwam het pas echt aan hoeveel geluk ze gehad heeft dat ze het overleefd had. We vonden een stuk bot terug klem naast haar stuur. De motor van de auto lag los op de grond. Haar bril was nog heel.
Sindsdien is er anderhalf jaar voorbij gegaan. Een periode waarin mijn moeder veel pijn geleden heeft, operaties ondergaan heeft, en heel veel heeft moeten revalideren. Ze is een tijd in het ziekenhuis gebleven, en daarna een nog langere tijd in Heliomare, terwijl we thuis ons best deden om het huis toegankelijk te maken voor de rolstoel waar ze langzaamaan mee kon gaan oefenen. Mijn vader reed elke avond heen en weer naar Wijk aan Zee met avondeten in verband met haar allergieën. Op een bepaald moment maakte ik me bijna meer zorgen om hem dan om haar: hij leek op het randje van een burn out. Gelukkig ging het beter toen mijn moeder eindelijk naar huis kon.
Ondertussen hebben we een nieuw toilet, de oprit is opnieuw betegeld, naast de douche staat een douchestoel, en de oprijplaten voor de opstapjes in het huis zijn niet echt meer nodig. Mijn moeder, eerst gebonden aan de bank, is mobieler geworden en kan ondertussen haar rolstoel laten staan en korte afstanden met (en soms zelfs zonder) krukken lopen. Ze kan een beetje fietsen als ze niet te veel pijn heeft, en mag zelfs weer autorijden.
Vandaag gingen we een kerstboom die ooit van mijn opa was ophalen bij haar zus in Amsterdam. Mijn moeder reed, en ik was mee voor het tillen. Steile trappen lopen is nog steeds niet mogelijk voor haar, en tillen ook niet. Toen de kerstboom eenmaal in de auto zat, reden we door naar een 'Heliomaatje' van mijn moeder. Een Koerdische vrouw van een jaar ouder dan ik, die voor de rest van haar leven in een rolstoel zal zitten. Heliomare zit vol lotgenoten, en mijn moeder heeft er een aantal onverwachte vriendschappen aan over gehouden. Na wat fanta en een rondleiding in het huisje waar ze woont gingen we weer op huis aan. Onderweg praatten we over privileges, en hoe mensen leren kennen je ogen kan openen voor andere perspectieven en ervaringen.
We besloten nog even langs de Albert Heijn te gaan. De gehandicapten-parkeerplaatsen waren beide vol, dus dan maar een gewone. Ik nam mijn moeder's rugzak op mijn rug terwijl ze haar krukken van de achterbank haalde.
We liepen naar de ingang.
Een man loopt naar buiten.
Hij werpt een blik op mijn moeder's krukken.
En zegt
'Kan ook best zonder'
Een paar maanden terug miste mijn moeder nog steeds zo'n 50% van het bot in haar bovenbeen.
'Kan ook best zonder'
De voet waarvan haar hiel gebroken was doet nog steeds pijn bij elke stap die ze zet.
'Kan ook best zonder'
Ik zal heel eerlijk zijn. Het is ondertussen een uur geleden dat we de Albert Heijn inliepen, en ik kan nog steeds niet goed zeggen of ik spijt heb dat ik niet een van mijn moeders krukken gepakt heb om hem in zijn gezicht te slaan. Ik ben in lange tijd niet zo boos geweest.
Dus, lezer, hier is de moraal van het verhaal. Neem aan dat je niets weet. Wat je ook denkt als je iemand ziet die opstaat uit een rolstoel om een deur open te doen, of als je iemand die er gezond uit lijkt te zien zijn auto ziet parkeren op een gehandicapten-parkeerplaats, onthoudt dat je geen idee hebt hoe het leven van die persoon is. En als je waarde hecht aan de wereld een beter plek maken voor iedereen, overweeg eens je te verdiepen in de ervaringen van anderen. Of dat nu gehandicapten zijn of zwarte mensen, homoseksuelen, arme mensen, ouderen, mensen met een persoonlijkheidsstoornis, immigranten, etc.
En als je niets goeds te zeggen hebt tegen iemand die je tegenkomt op straat, zeg maar gewoon niets.
Met vriendelijke groet,
Elisah
zondag 15 december 2019
zondag 7 juli 2019
De uitzonderingen-lijst
Hallo internet! Dit is waarschijnlijk het laatste deel van deze planten-reeks. Tenzij iemand heel graag wil dat ik nog mijn verzorgings-kennis deel (ik heb een prachtig documentje van zo'n 10 pagina's over het verzorgen van vetplantjes, zelf opgestelt). Maar eerst: de verlanglijst!
1. Aeonium arboreum "Zwartkop" (wordt ook wel aangeduid als Aeonium arboreum var. atropurpureum). Aeoniums zijn echt prachtig, maar dit is de allermooiste. Super donker, soms zelfs zo goed als zwart. Sommige Aeoniums blijven plat op de grond, maar deze krijgt echt een stam met rozetten eraan. Ik weet dat ze er eentje hebben bij de Dekatuin in de buurt, maar ik heb er momenteel geen ruimte voor. Als ik uiteindelijk het huis uit ga, neem ik er een.
Persoonlijk vind ik de Aeonium "Starburst" en de Aeonium "Mardi Gras" ook echt geweldig. Zo kleurrijk en fel!
2. Echeveria "Rainbow". Wat een beauty. Zoveel kleur! Het is een variegated cultivar van de Echeveria "Perle von Nurnberg". Ze zijn redelijk zeldzaam, maar ik vind ze echt geweldig. Ik zou er dolgraag eentje hebben! Wie weet staat er ooit een in mijn vensterbank.
3. Echeveria nodulosa. Een Echeveria die er heel anders uiziet dan de Echeverias die ik al heb. Dunnere, langere bladeren met donkerrode lijnen? Heel cool. Ze worden ook wel 'Painted Echeveria' genoemd.
4. Aloe Polyphylla (ook bekend als Spiraal Aloë). Deze planten krijgen bijna nooit stekken, en zijn niet te stekken met bladeren. De enige manier om ze te kweken is dus met zaad, maar ook dat schijnt erg moeilijk te zijn. Al met al zijn ze dus zeer zeldzaam en moeilijk te houden, dus ik denk niet dat ik er ooit een zal hebben. Maar ik zou er dolgraag ooit eentje zien, want het is echt een natuurwonder: volwassen Polyphylla's hebben een symmetrische spiraalvorm. Sommigen draaien linksom, anderen rechtsom, en niemand weet wat de kant bepaalt.
5. Ceropegia linearis subsp. woodii (ook bekend als String of Hearts of Chinees Lantaarnplantje). Je zou het niet meteen denken, maar het is een vetplantje. Het zijn redelijk snelle groeiers, en zolang je ze niet te veel water geeft en niet te donker houdt, zijn ze gelukkig. Het lijkt me echt superleuk om er eentje te hebben, zo'n gordijn met blaadjes in de vorm van hartjes. Helaas heb ik momenteel geen goede plek om er een op te hangen: mijn kamer is redelijk donker, dus dan zou ik hem dicht bij het raam moeten hangen, en dat gaat hem niet worden denk ik.
6. Echeveria agavoides "Romeo Rubin". In tegenstelling tot veel andere Echeverias heeft deze geen pastelkleur. De Romeo Rubin is intens rood en heeft dikke, stevige bladeren, zonder witte waas erover ter bescherming. Ik heb nog geen enkel echt rood vetplantje, dus dit zou echt een eyecatcher zijn!
7. Acanthocereus tetragonus "Fairy Castle". Toen ik Prince kocht, hadden ze deze cactus ook. Ik ben nog een keer terug geweest, de week erna, om te kijken of ze er nog een hadden, maar nee. Misschien maar beter zo, mogelijk had die cactus hetzelfde ondergaan als Prince. Fairy Castles zijn coole groene cactussen die ik persoonlijk wat weg vind hebben van koraal. Ze hebben er een paar bij het tuincentrum tegenover mijn huis, maar die zien er geen van allen echt gezond uit. Pech!
8. Oxalis triangularis (Geluksklaver). Ik was wat video's aan het kijken op Youtube waarbij mensen hun eigen plantencollectie lieten zien, en toen ik deze zag, was ik op slag verliefd. Het is een intens paars plantje (geen vetplantje), met drie blaadjes op elke stengel. De variegated vorm heeft daarbij ook nog mooie zwarte randen. Leuke bonus: ze zijn eetbaar (smaakt naar limoen) en de blaadjes gaan dicht 's nachts.
Er zijn nog wat grotere planten die ik graag zou hebben, maar opnieuw: mijn kamer is er niet geschikt voor. Bovendien heb ik de meeste plantjes die ik momenteel heb gekocht omdat ik verliefd werd op het individu, en dat wil ik graag blijven doen. Ik begin verzamelaar-neigingen te krijgen.
Maar om toch even te noemen: Dracaena surculosa "Florida Beauty" (een Drakenbloedboom. We hebben ooit wel een enorme Dracaena in huis gehad, maar ivm ruimte hebben we die uiteindelijk weg moeten doen), Ficus elastica "Ruby" (groot fan van de variegation en de roze tint), Begonia Rex (ze zijn allemaal zo kleurrijk! Neem de "Salsa" bijvoorbeeld, of de "Harmony's Red Robin"), Begonia maculata (stippen! Rode onderkant! Cool!), een Aglaonema (opnieuw, zo veel verschillende kleurvarianten, zoals bijvoorbeeld de "Crete"), Ctenanthe burle-marxii (cool patroon op de bladeren, paarse onderkant), Calathea "Medallion" (ZO MOOI), Maranta Leuconeura "Fascinator Tricolor" (zo funky, echt geweldig), Codiaeum "Petra" (als paradijsvogels planten waren), Caladium "White Queen" (hoe bestaat deze sprookjesplant?), en als je opgelet hebt, begin je nu een patroon te herkennen: als het aankomt op kamerplanten heb ik een zwak voor coole patronen (vooral vlekjes en nerven), interessante kleurtjes, en bladeren met een donkere onderkant. Dus als ik nu ook nog even de Fittonia, Hypoestes, en Aphelandra squarrosa noem, ben je waarschijnlijk niet verbaasd.
Nog iets wat veel van deze planten gemeen hebben is dat ze het liefst zich in een heel vochtige omgeving bevinden. Nog iets wat AL deze planten gemeen hebben is dat ze ruimte innemen die ik momenteel niet heb. Dus voor nu bewonder ik ze van een afstandje.
Hoe dan ook, neem even een momentje om al deze prachtige plantjes te bewonderen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Dat was het weer voor de plantenposts! (Voor nu in ieder geval...) Dus zoals altijd:
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
1. Aeonium arboreum "Zwartkop" (wordt ook wel aangeduid als Aeonium arboreum var. atropurpureum). Aeoniums zijn echt prachtig, maar dit is de allermooiste. Super donker, soms zelfs zo goed als zwart. Sommige Aeoniums blijven plat op de grond, maar deze krijgt echt een stam met rozetten eraan. Ik weet dat ze er eentje hebben bij de Dekatuin in de buurt, maar ik heb er momenteel geen ruimte voor. Als ik uiteindelijk het huis uit ga, neem ik er een.
Persoonlijk vind ik de Aeonium "Starburst" en de Aeonium "Mardi Gras" ook echt geweldig. Zo kleurrijk en fel!
Er zijn nog wat grotere planten die ik graag zou hebben, maar opnieuw: mijn kamer is er niet geschikt voor. Bovendien heb ik de meeste plantjes die ik momenteel heb gekocht omdat ik verliefd werd op het individu, en dat wil ik graag blijven doen. Ik begin verzamelaar-neigingen te krijgen.
Maar om toch even te noemen: Dracaena surculosa "Florida Beauty" (een Drakenbloedboom. We hebben ooit wel een enorme Dracaena in huis gehad, maar ivm ruimte hebben we die uiteindelijk weg moeten doen), Ficus elastica "Ruby" (groot fan van de variegation en de roze tint), Begonia Rex (ze zijn allemaal zo kleurrijk! Neem de "Salsa" bijvoorbeeld, of de "Harmony's Red Robin"), Begonia maculata (stippen! Rode onderkant! Cool!), een Aglaonema (opnieuw, zo veel verschillende kleurvarianten, zoals bijvoorbeeld de "Crete"), Ctenanthe burle-marxii (cool patroon op de bladeren, paarse onderkant), Calathea "Medallion" (ZO MOOI), Maranta Leuconeura "Fascinator Tricolor" (zo funky, echt geweldig), Codiaeum "Petra" (als paradijsvogels planten waren), Caladium "White Queen" (hoe bestaat deze sprookjesplant?), en als je opgelet hebt, begin je nu een patroon te herkennen: als het aankomt op kamerplanten heb ik een zwak voor coole patronen (vooral vlekjes en nerven), interessante kleurtjes, en bladeren met een donkere onderkant. Dus als ik nu ook nog even de Fittonia, Hypoestes, en Aphelandra squarrosa noem, ben je waarschijnlijk niet verbaasd.
Nog iets wat veel van deze planten gemeen hebben is dat ze het liefst zich in een heel vochtige omgeving bevinden. Nog iets wat AL deze planten gemeen hebben is dat ze ruimte innemen die ik momenteel niet heb. Dus voor nu bewonder ik ze van een afstandje.
Hoe dan ook, neem even een momentje om al deze prachtige plantjes te bewonderen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Dat was het weer voor de plantenposts! (Voor nu in ieder geval...) Dus zoals altijd:
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
zaterdag 6 juli 2019
Even voorstellen: de baby's
Hallo internet!
Prince en Patricia zijn niet de enige met een naam, en Prince was misschien de eerste plant waar ik gehecht aan geraakt ben, maar het is zeker niet de laatste! Dus hierbij wil ik graag even mijn huidige plantjes voorstellen.
Patricia (Pilea peperomioides, 'pannekoekplant'). Ze begon ooit met drie kleine ronde blaadjes, maar heeft ondertussen 15 grote bladeren, een sterk stammetje, en 4 nieuwe stekjes. Ze groeit uitbundig en snel, en ondertussen weet ik precies hoeveel water ze nodig heeft en wanneer. Ze moet wel elke paar dagen even gedraaid worden, want ze groeit naar het licht toe. Momenteel is Patricia mijn enige niet-vetplant.
Prince (Echeveria "Purple Pearl"). Een variant van een van de meest bekende Echeverias: de Echeveria Perle von Nurnberg). Ah, Prince. Nog steeds zo prachtig paars met roze, en de bladeren glitteren in de zon, maar echt een zorgenkindje.
Jupiter (Haworthiopsis attenuata var. radula, al zie ik deze plant ook aangeduid als Haworthia fasciata "Concolor"). Ik ben dol op Jupiter. De naam, net als bij de voorgenoemde plantjes, klikte meteen. Niet vanwege de Romeinse oppergod, eerder vanwege de planeet. Jupiter groeit een stuk langzamer, maar heeft me wel een prachtige bloemstengel gegeven eind april! Ik was zo blij toen ik het zag. Iets minder blij toen de stengel na twee weken al zo'n 25 centimeter was en zich uitstrekte over mijn vensterbank. De stengel is uiteindelijk 53 centimeter geworden, met twee vertakkingen en een heleboel kleine witte bloemetjes.
Dawn (Echeveria lilacina). Ik twijfelde eerst nog of ik haar niet liever Rose wilde noemen (omdat 'a single pale rose' me te binnen schoot toen ik haar zag), maar Dawn past beter: de kleur is heel licht, maar heeft een blauw-groene gloed en zacht roze randjes, net de kleuren van een zonsopkomst. Ik heb nog een beetje moeite met de hoeveelheid water, het is me al eens gebeurt dat ze na 2 weken nog in vochtige grond stond. Niet ideaal. Gelukkig gaat het nog goed.
Silk (Aristaloe aristata). Ik ben nog steeds niet helemaal tevreden met de naam, maar ik ben dol op het plantje. Je kunt aan de bladeren voelen of ze nog genoeg watervoorraad heeft, en op Patricia na groeit ze het snelst. Ik ben dol op de stipjes en streepjes en de uiteinden van de bladeren. En de stekjes die ze uit zet zijn top! Ze doen het goed, en ik heb er al eentje cadeau gedaan aan iemand.
Roxy (Echeveria pulidonis). Mijn derde Echeveria. Een stuk dunnere en langere bladeren, met prachtige rode randjes. Roxy is ook best gegroeid sinds ik haar heb. Het is jammer dat ze nu in de zomer iets minder intens gekleurd is, maar ze is er niet minder mooi om!
Arum (Echeveria shaviana, waarschijnlijk, frillies lijken ontzettend op elkaar dus het kan ook een kruising zijn). Op dit punt had ik tegen mezelf gezegd: okay, iets langzamer aan, dit loopt een klein beetje uit de hand. Ik had een lijstje gemaakt met uitzonderingen, en een frilly Echeveria stond ertussen. Dus toen ik deze kleine baby zag bij het tuincentrum tegenover mijn huis, kon ik het niet laten. Arum is nu nog heel groen, en wil niet heel lekker wortelen in zijn nieuwe potje, maar dat komt wel. Het wordt vast een prachtplantje later! De naam is een verwijzing naar het hagedismonster uit The Penumbra Podcast, vanwege de frills.
Mara (Agave victoriae-reginae). Mijn eerste Agave! Agaves zijn heel langzame groeiers, dus het gaat jaren duren voor ze die prachtige glas-in-lood look heeft en echt een dichte bol stekels is, maar het gaat het wachten zo waard zijn. Ik vond haar online, bij ikhebeencactus.nl. Ik heb haar (en de volgende twee) op kunnen halen in Limmen, waar ik meteen even een tour kreeg door de vetplanten-kas van de eigenaars. Ik moet zeggen, zo'n kas is wel echt een droom. Of nog beter: een serre.
Calcifer (Sempervivum calcareum "Fire Dragon"). De naam is "Fire Dragon". Geef me eens ongelijk dat ik deze baby in huis gehaald heb. Dit vetplantje heeft een stuk stuggere bladeren dan de Echeveria's, en de naam geeft ook al aan dat het een stuk robuustere soort is. Sempervivums kunnen meestal buiten blijven in de winter, en groeien in het wild op rotsen. Deze heeft ook een prachtige dichte rozet. Calcifer is vernoemd naar het vuurduiveltje uit Howl's Moving Castle.
Comet (Aloe "Starfire"). Eigenlijk een ongelukje: toen ik Mara en Calcifer op ging halen, mocht ik gratis een stekje meenemen als bonus. En Comet is toch wel echt een schatje met haar donkere bladeren met rode randen en stippen. Ik wist dat mijn zusje Ciara zou mopperen dat ik haar aan het kopieren was (zij had immers ook een Aloe), maar het kon me niets schelen. En de naam klikte meteen! Wat ook erg fijn is dat je duidelijk kan zien wanneer ze water nodig heeft: de bladeren krullen een beetje op naar binnen als ze ietwat uitdrogen.
Nico (Echeveria affinis "Black Knight"). Deze stond op mijn uitzonderingen-lijstje, dus toen ik haar tegenkwam als enige exemplaar in de Dekatuin moest ik hem wel meenemen. Ik heb haar pas een week, dus ze moet nog een beetje wennen, maar ik ben groot fan van de look. Ze is echt pikzwart, en ziet eruit als de rebelse dochter die door haar goth/punk fase gaat en heerlijk uit de toon valt bij de anderen, die netjes in pasteltinten gehuld zijn. Ik ben nog niet helemaal zeker over de naam, ik wilde haar eerst Nakia noemen, naar het personage uit Black Panther, maar dat paste gewoon niet helemaal. Dit plantje is te edgy. Dus momenteel heb ik haar vernoemd naar het Marvel-personage Nico en het Percy Jackson-personage Nico.
Sproet (Echeveria chihuahuaensis, waarschijnlijk). Sproet en de overige plantjes zijn pas gisteren bij de familie gekomen. Sproet had ik al gespot toen ik Nico mee naar huis nam, maar besloot haar toen niet mee te nemen omdat ze niet op mijn uitzonderingen-lijstje stond en ik al een Echeveria met rode puntjes had (Roxy). Maar een week later dwaalde ze nog steeds door mijn hoofd, dus toen ik een potje ging halen en zag dat ze er nog was, heb ik haar toch maar meegenomen. Ik hoop dat het lichtblauwe kleurtje een beetje blijft.
Elsa (Pachyveria "Bea"). Ik had niet verwacht dat ik verliefd zou worden op een Pachyveria, maar toen ik deze zag kon ik haar niet achterlaten. Ze ziet er redelijk sneu uit: mist wat blaadjes, en de blaadjes die ze heeft zijn niet allemaal even goed. De aarde was vochtig, dus ik hoop dat er geen rot is in de wortels, maar we zullen zien. De bladeren die wel gezond zijn, zien er prachtig uit: er zitten patronen in de witte bescherminslaag. Dat is ook de reden dat ik haar Elsa genoemd heb. Ik probeer me nog niet te veel te hechten, omdat ik niet weet of het goed gaat komen, maar ik wilde haar zo graag een kans geven.
????? (Echeveria setosa var. deminuta). Wat een verrassing toen ik deze baby tegenkwam bij het tuincentrum aan de overkant! Ik had nog een 'fluffy' Echeveria op mijn uitzonderingen-lijst staan, en zo'n kleintje neemt toch niet zoveel ruimte in. Bovendien is het donkerblauwe kleurtje zo leuk! Dit plantje heeft nog geen naam, dus ik sta open voor suggesties. Liefst iets piraterigs, de haartjes doen me denken aan baardstoppels :p
Rembrandt (Echeveria "Fabiola", waarschijnlijk). Deze mooie donkergroene Echeveria had ik al gespot toen ik Arum kocht, en is nooit echt uit mijn achterhoofd verdwenen. De bladeren zijn bijna driehoekig en zien er cool uit, en ondanks dat er iets te weinig licht was in het tuincentrum om de compacte vorm helemaal te behouden, vind ik het een mooi plantje. Het is jammer dat de bloemstengels afgeknipt zijn, het had leuk geweest om die te zien!
Ik heb momenteel ook nog twee stekjes van Silk (een heet Archie, de ander heeft geen naam, ik probeer me niet te hechten zodat ik ze cadeau kan doen), en vijf bladstekjes van Dawn (ze groeien zo goed! Ieniemienie rozetjes). Een van de bladstekjes gaat mee met mijn zusje Fiona als ze het huis uit gaat. De bladstekken van Prince willen maar niet wortelen helaas, maar ik geef nog niet op. Alle kleintjes staan nu op mijn bureau, omdat mijn vensterbank ondertussen echt vol is.
Ik heb per ongeluk ook een plant beneden geadopteerd. Mijn moeder heeft wat planten geerfd toen mijn opa stierf, waaronder een Vioolbladplant (Ficus lyrata, 'Fiddle-Leaf Fig'). Die heeft het super moeilijk gehad met de overgang naar ons huis, en heeft flink wat bladeren laten vallen. De bladeren zien er nog steeds niet helemaal goed uit en er is weinig groei. Ik denk dat het niet vochtig genoeg is (het zijn immers van origine regenwoudbewoners). Ik heb de plant Fenris genoemd, omdat de bladnerven lijken op de patronen op de huid van het gelijknamige personage in Dragon Age 2. Ondanks dat het geen vetplantje is, ben ik er toch gehecht aan geraakt. Ik kom nu eens per week even langs met een stofdoek en een plantenspuit.
Ik ben dolgelukkig met al mijn plantjes, al moet ik me nu wel echt in gaaan houden. Meer ruimte heb ik momenteel niet. En plantjes brengen blijvend geluk, in tegenstelling tot bloemen die met een week op zijn.
Morgen komt nog een laatste deel in deze serie: mijn uitzonderingen-lijstje (oftewel: mijn verlanglijstje). Want er zijn nog een boel prachtige vetplantjes die ik niet heb!
Tot morgen!
❤ Elisah
Prince en Patricia zijn niet de enige met een naam, en Prince was misschien de eerste plant waar ik gehecht aan geraakt ben, maar het is zeker niet de laatste! Dus hierbij wil ik graag even mijn huidige plantjes voorstellen.
Patricia (Pilea peperomioides, 'pannekoekplant'). Ze begon ooit met drie kleine ronde blaadjes, maar heeft ondertussen 15 grote bladeren, een sterk stammetje, en 4 nieuwe stekjes. Ze groeit uitbundig en snel, en ondertussen weet ik precies hoeveel water ze nodig heeft en wanneer. Ze moet wel elke paar dagen even gedraaid worden, want ze groeit naar het licht toe. Momenteel is Patricia mijn enige niet-vetplant.
Prince (Echeveria "Purple Pearl"). Een variant van een van de meest bekende Echeverias: de Echeveria Perle von Nurnberg). Ah, Prince. Nog steeds zo prachtig paars met roze, en de bladeren glitteren in de zon, maar echt een zorgenkindje.
Jupiter (Haworthiopsis attenuata var. radula, al zie ik deze plant ook aangeduid als Haworthia fasciata "Concolor"). Ik ben dol op Jupiter. De naam, net als bij de voorgenoemde plantjes, klikte meteen. Niet vanwege de Romeinse oppergod, eerder vanwege de planeet. Jupiter groeit een stuk langzamer, maar heeft me wel een prachtige bloemstengel gegeven eind april! Ik was zo blij toen ik het zag. Iets minder blij toen de stengel na twee weken al zo'n 25 centimeter was en zich uitstrekte over mijn vensterbank. De stengel is uiteindelijk 53 centimeter geworden, met twee vertakkingen en een heleboel kleine witte bloemetjes.
Silk (Aristaloe aristata). Ik ben nog steeds niet helemaal tevreden met de naam, maar ik ben dol op het plantje. Je kunt aan de bladeren voelen of ze nog genoeg watervoorraad heeft, en op Patricia na groeit ze het snelst. Ik ben dol op de stipjes en streepjes en de uiteinden van de bladeren. En de stekjes die ze uit zet zijn top! Ze doen het goed, en ik heb er al eentje cadeau gedaan aan iemand.
Mara (Agave victoriae-reginae). Mijn eerste Agave! Agaves zijn heel langzame groeiers, dus het gaat jaren duren voor ze die prachtige glas-in-lood look heeft en echt een dichte bol stekels is, maar het gaat het wachten zo waard zijn. Ik vond haar online, bij ikhebeencactus.nl. Ik heb haar (en de volgende twee) op kunnen halen in Limmen, waar ik meteen even een tour kreeg door de vetplanten-kas van de eigenaars. Ik moet zeggen, zo'n kas is wel echt een droom. Of nog beter: een serre.
Calcifer (Sempervivum calcareum "Fire Dragon"). De naam is "Fire Dragon". Geef me eens ongelijk dat ik deze baby in huis gehaald heb. Dit vetplantje heeft een stuk stuggere bladeren dan de Echeveria's, en de naam geeft ook al aan dat het een stuk robuustere soort is. Sempervivums kunnen meestal buiten blijven in de winter, en groeien in het wild op rotsen. Deze heeft ook een prachtige dichte rozet. Calcifer is vernoemd naar het vuurduiveltje uit Howl's Moving Castle.
Comet (Aloe "Starfire"). Eigenlijk een ongelukje: toen ik Mara en Calcifer op ging halen, mocht ik gratis een stekje meenemen als bonus. En Comet is toch wel echt een schatje met haar donkere bladeren met rode randen en stippen. Ik wist dat mijn zusje Ciara zou mopperen dat ik haar aan het kopieren was (zij had immers ook een Aloe), maar het kon me niets schelen. En de naam klikte meteen! Wat ook erg fijn is dat je duidelijk kan zien wanneer ze water nodig heeft: de bladeren krullen een beetje op naar binnen als ze ietwat uitdrogen.
Sproet (Echeveria chihuahuaensis, waarschijnlijk). Sproet en de overige plantjes zijn pas gisteren bij de familie gekomen. Sproet had ik al gespot toen ik Nico mee naar huis nam, maar besloot haar toen niet mee te nemen omdat ze niet op mijn uitzonderingen-lijstje stond en ik al een Echeveria met rode puntjes had (Roxy). Maar een week later dwaalde ze nog steeds door mijn hoofd, dus toen ik een potje ging halen en zag dat ze er nog was, heb ik haar toch maar meegenomen. Ik hoop dat het lichtblauwe kleurtje een beetje blijft.
????? (Echeveria setosa var. deminuta). Wat een verrassing toen ik deze baby tegenkwam bij het tuincentrum aan de overkant! Ik had nog een 'fluffy' Echeveria op mijn uitzonderingen-lijst staan, en zo'n kleintje neemt toch niet zoveel ruimte in. Bovendien is het donkerblauwe kleurtje zo leuk! Dit plantje heeft nog geen naam, dus ik sta open voor suggesties. Liefst iets piraterigs, de haartjes doen me denken aan baardstoppels :p
Ik heb momenteel ook nog twee stekjes van Silk (een heet Archie, de ander heeft geen naam, ik probeer me niet te hechten zodat ik ze cadeau kan doen), en vijf bladstekjes van Dawn (ze groeien zo goed! Ieniemienie rozetjes). Een van de bladstekjes gaat mee met mijn zusje Fiona als ze het huis uit gaat. De bladstekken van Prince willen maar niet wortelen helaas, maar ik geef nog niet op. Alle kleintjes staan nu op mijn bureau, omdat mijn vensterbank ondertussen echt vol is.
Ik heb per ongeluk ook een plant beneden geadopteerd. Mijn moeder heeft wat planten geerfd toen mijn opa stierf, waaronder een Vioolbladplant (Ficus lyrata, 'Fiddle-Leaf Fig'). Die heeft het super moeilijk gehad met de overgang naar ons huis, en heeft flink wat bladeren laten vallen. De bladeren zien er nog steeds niet helemaal goed uit en er is weinig groei. Ik denk dat het niet vochtig genoeg is (het zijn immers van origine regenwoudbewoners). Ik heb de plant Fenris genoemd, omdat de bladnerven lijken op de patronen op de huid van het gelijknamige personage in Dragon Age 2. Ondanks dat het geen vetplantje is, ben ik er toch gehecht aan geraakt. Ik kom nu eens per week even langs met een stofdoek en een plantenspuit.
Ik ben dolgelukkig met al mijn plantjes, al moet ik me nu wel echt in gaaan houden. Meer ruimte heb ik momenteel niet. En plantjes brengen blijvend geluk, in tegenstelling tot bloemen die met een week op zijn.
Morgen komt nog een laatste deel in deze serie: mijn uitzonderingen-lijstje (oftewel: mijn verlanglijstje). Want er zijn nog een boel prachtige vetplantjes die ik niet heb!
Tot morgen!
❤ Elisah
vrijdag 5 juli 2019
Succulents & Sunshine
Hallo internet! Tijd voor wat nieuwe blogposts!
De 'writer's block' (zie de post van november vorig jaar) is niet weggegaan helaas, en ondertussen ben ik er ook wel achter dat het niet simpelweg een writer's block is maar dat er meer mis is. Het gevolg is in ieder geval dat ik geen woorden op papier kreeg voor de twee vakken die ik gevolgd heb dit semester, maar wel de wetenschappelijke naam van een heel stel vetplantjes uit mijn hoofd ken nu. Dus hier is mijn 'ik ben per ongeluk een plantenmens geworden'-post.
PLANTS
Ik heb geen geweldig reputatie als het aankomt op planten. Mijn ouders zijn allebei groot natuurliefhebber, en ondanks dat ik hun liefde voor dieren wel overgenomen heb, was ik nooit geinteresseerd in flora. Het gebeurde vaker dat we gingen wandelen met z'n allen, en dat ik als mijn vader zei 'kijk, een ruggestreeppad!' meteen naast hem stond om te kijken, gefascineerd door het bultige beestje in de berm. Maar als mijn moeder dan een paar honderd meter later zei 'kijk, leeuwenbekjes!' rolde ik met mijn ogen en liep ik alvast verder, ongeduldig als mijn ouders dan voor enkele minuten over het plantje heengebogen stonden. Diertjes waren super: van de salamanders in onze vijver, tot de roofvogels hoog in de lucht in de duinen, ik vond het top. Ik weet nog altijd de naam van de zweefvlieg die ik het vaakst ving (de blinde bij, Eristales tenax) en de prachtige libellen wiens larven in onze vijver zaten (blauwe glazenmaker, Aeshna cyanea).
Ik heb als kind wel een keer een plantje gehad. Gekregen van iemand op een verjaardag ofzo, misschien na een verhuizing. Geen idee wat voor plantje het was, ik kan me enkel rode bloemetjes herinneren. Het plantje heeft het niet lang overleefd. Gewoon vergeten.
Sindsdien heb ik geen plantjes meer gehad. Tot mijn moeder een auto-ongeluk kreeg in mei vorig jaar. Een paar maanden na het ongeluk kwamen er kenissen langs om ons sterkte te wensen. Ze waren niet de eersten, maar waar anderen aankwamen met een bosje bloemen, hadden zij voor mij en mijn twee zusjes pannekoekplantjes meegenomen. Zouden geluk moeten brengen. Het plantje deed me destijds niets, al maakte ik er uiteindelijk wel ruimte voor op mijn vensterbank, terwijl mijn zusjes die van hun een plekje gaven in de keuken. Een van de keukenplantjes heeft het niet overleefd (rot in de wortels door te veel water), maar die van mij ging wel lekker. Het duurde eventje voor ik het onder de knie had, hoor. Mijn plantje liet in eerste instantie vaak blaadjes vallen, omdat ik, geschrokken door het lot van het andere plantje, probeerde niet te veel water te geven.
Ik was nog steeds geen plantenmens, maar het was leuk om te zien hoe mijn pannekoekplantje, nu Patricia genaamd, steeds uitbundiger werd, zeker toen ik haar in een nieuwe pot zette.
En toen kwam zaterdag 2 februari 2019. We waren naar de Hema, met mam in een rolstoel, op zoek naar een warm vest. In de buurt van de ingang was een display met daarop lente-gerelateerde spulletjes, waaronder een aantal vetplantjes en cactussen in plastic. We hadden toen al een paar cactussen in huis. Mam heeft er eentje die ik ooit aan haar gegeven heb, toen ik haar vorige (die zo'n 2 meter lang was gegroeid) per ongeluk brak. Dat was jaren terug. Wat voelde ik me schuldig! Ik snapte er geen ruk van, dat ze zo verdrietig was over het verlies van die cactus, maar ik vond het vreselijk haar zo te zien. In ieder geval, naast mam's ondertussen-niet-zo-nieuwe cactus, had Ciara ook nog een drietal kleine cactusjes en een Aloe vera, gekocht bij de Ikea. Verder hadden we geen vetplanten in huis.
Het vetplantje wat ik zag in de Hema had ik ooit eens online gezien, maar nog nooit in het echt. Maar daar was ie. Een prachtige paars-roze rozet, mooi compact en rond. Ik heb mijn moeder heel lief aangekeken en gevraagd of ik haar mocht hebben, en nog voor we de winkel uit waren had ik hem al een naam gegeven. Prince. Omdat ik Purple Rain in mijn hoofd kreeg toen ik haar zag.
Eenmaal thuis heb ik haar in mijn vensterbank gezet, helemaal gelukkig. Maar mijn geluk duurde niet heel lang. Na een paar dagen merkte ik dat Prince steeds minder compact werd: ik kon opeens tussen de bladeren door de stengel zien. En met een week begon ik me echt zorgen te maken. De afstand tussen de bladeren werd steeds groter. Ik begon op internet te zoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn, en kwam erachter dat mijn Prince een Echeveria was (waarschijnlijk een Echeveria Purple Pearl), en aan het uitrekken ('etiolating' in het Engels) was omdat ze te weinig zon kreeg. Ik besloot haar 's ochtends voor het raam van de achterdeur te zetten, 's middags in het raamkozijn van de huiskamer (uitkijkend op het zuiden), en aan het eind van de middag weer terug in mijn kamer. Helaas was het niet genoeg. De afstand werd steeds groter. (Foto hieronder is van vandaag)
Ondertussen was ik toevallig bij de Ikea langsgeweest, en was ik verliefd geworden op nog twee vetplantjes: een Echeveria lilacina en een Haworthia fasciata (tenminste, dat is wat er op hun potjes stond). En een week erna voegde ik daar nog twee baby's aan toe: een Echeveria pulidonis (zie foto hieronder) en een Aloe aristata. Ondertussen ben ik erachter gekomen dat mijn Haworthia eigenlijk een Haworthiopsis attenuata var. radula is, en mijn Aloe is eigenlijk een Aristaloe.
Dankzij mijn zorgen om Prince is mijn kennis als het aankomt op vetplanten (vooral Echeverias) enorm gegroeid, en met uitzondering van Prince ziet mijn collectie er helemaal gezond en gelukkig uit.
Achteraf gezien zat Prince waarschijnlijk vol met groeihormonen, wat vaak gedaan wordt om ervoor te zorgen dat planten sneller groeien en dus ook sneller verkocht kunnen worden. Misschien ken je het wel: als je wat kruidenplantjes koopt bij een supermarkt of vergelijkbare winkel, zien ze er eerst heel goed uit. Maar binnen een week is alles dood, ondanks dat je niets geks gedaan hebt. De schok van perfecte omstandigheden naar huiselijke omstandigheden in combinatie met groeiversnellers wordt een plantje fataal. Mijn andere Echeverias zijn niet uitgerekt, ondanks dat ik die ook eind van de winter kocht, toen de dagen nog kort en relatief donker waren. Momenteel probeer ik Prince te stekken met blaadjes, maar het is me nog niet gelukt. En dat terwijl mijn lilacina stekjes groeien als kool!
Ik hoop dat Prince het overleefd, maar ik denk niet dat het nog echt goed gaat komen. De compacte vorm krijgt ze sowieso nooit meer terug (het is een onomkeerbaar process), en als ik de bladeren niet kan stekken denk ik ook niet dat onthoofden goed zal gaan. We zullen zien. Ik heb in ieder geval alles gedaan wat ik kon.
Morgen zal ik even alle plantjes in mijn huidige collectie voorstellen! Het zijn er ondertussen 22, inclusief losse stekjes (exclusief de plant beneden). Oeps.
Tot morgen!
❤ Elisah
De 'writer's block' (zie de post van november vorig jaar) is niet weggegaan helaas, en ondertussen ben ik er ook wel achter dat het niet simpelweg een writer's block is maar dat er meer mis is. Het gevolg is in ieder geval dat ik geen woorden op papier kreeg voor de twee vakken die ik gevolgd heb dit semester, maar wel de wetenschappelijke naam van een heel stel vetplantjes uit mijn hoofd ken nu. Dus hier is mijn 'ik ben per ongeluk een plantenmens geworden'-post.
PLANTS
Ik heb geen geweldig reputatie als het aankomt op planten. Mijn ouders zijn allebei groot natuurliefhebber, en ondanks dat ik hun liefde voor dieren wel overgenomen heb, was ik nooit geinteresseerd in flora. Het gebeurde vaker dat we gingen wandelen met z'n allen, en dat ik als mijn vader zei 'kijk, een ruggestreeppad!' meteen naast hem stond om te kijken, gefascineerd door het bultige beestje in de berm. Maar als mijn moeder dan een paar honderd meter later zei 'kijk, leeuwenbekjes!' rolde ik met mijn ogen en liep ik alvast verder, ongeduldig als mijn ouders dan voor enkele minuten over het plantje heengebogen stonden. Diertjes waren super: van de salamanders in onze vijver, tot de roofvogels hoog in de lucht in de duinen, ik vond het top. Ik weet nog altijd de naam van de zweefvlieg die ik het vaakst ving (de blinde bij, Eristales tenax) en de prachtige libellen wiens larven in onze vijver zaten (blauwe glazenmaker, Aeshna cyanea).
Ik heb als kind wel een keer een plantje gehad. Gekregen van iemand op een verjaardag ofzo, misschien na een verhuizing. Geen idee wat voor plantje het was, ik kan me enkel rode bloemetjes herinneren. Het plantje heeft het niet lang overleefd. Gewoon vergeten.
Sindsdien heb ik geen plantjes meer gehad. Tot mijn moeder een auto-ongeluk kreeg in mei vorig jaar. Een paar maanden na het ongeluk kwamen er kenissen langs om ons sterkte te wensen. Ze waren niet de eersten, maar waar anderen aankwamen met een bosje bloemen, hadden zij voor mij en mijn twee zusjes pannekoekplantjes meegenomen. Zouden geluk moeten brengen. Het plantje deed me destijds niets, al maakte ik er uiteindelijk wel ruimte voor op mijn vensterbank, terwijl mijn zusjes die van hun een plekje gaven in de keuken. Een van de keukenplantjes heeft het niet overleefd (rot in de wortels door te veel water), maar die van mij ging wel lekker. Het duurde eventje voor ik het onder de knie had, hoor. Mijn plantje liet in eerste instantie vaak blaadjes vallen, omdat ik, geschrokken door het lot van het andere plantje, probeerde niet te veel water te geven.
Ik was nog steeds geen plantenmens, maar het was leuk om te zien hoe mijn pannekoekplantje, nu Patricia genaamd, steeds uitbundiger werd, zeker toen ik haar in een nieuwe pot zette.
En toen kwam zaterdag 2 februari 2019. We waren naar de Hema, met mam in een rolstoel, op zoek naar een warm vest. In de buurt van de ingang was een display met daarop lente-gerelateerde spulletjes, waaronder een aantal vetplantjes en cactussen in plastic. We hadden toen al een paar cactussen in huis. Mam heeft er eentje die ik ooit aan haar gegeven heb, toen ik haar vorige (die zo'n 2 meter lang was gegroeid) per ongeluk brak. Dat was jaren terug. Wat voelde ik me schuldig! Ik snapte er geen ruk van, dat ze zo verdrietig was over het verlies van die cactus, maar ik vond het vreselijk haar zo te zien. In ieder geval, naast mam's ondertussen-niet-zo-nieuwe cactus, had Ciara ook nog een drietal kleine cactusjes en een Aloe vera, gekocht bij de Ikea. Verder hadden we geen vetplanten in huis.
Het vetplantje wat ik zag in de Hema had ik ooit eens online gezien, maar nog nooit in het echt. Maar daar was ie. Een prachtige paars-roze rozet, mooi compact en rond. Ik heb mijn moeder heel lief aangekeken en gevraagd of ik haar mocht hebben, en nog voor we de winkel uit waren had ik hem al een naam gegeven. Prince. Omdat ik Purple Rain in mijn hoofd kreeg toen ik haar zag.
Dankzij mijn zorgen om Prince is mijn kennis als het aankomt op vetplanten (vooral Echeverias) enorm gegroeid, en met uitzondering van Prince ziet mijn collectie er helemaal gezond en gelukkig uit.
Morgen zal ik even alle plantjes in mijn huidige collectie voorstellen! Het zijn er ondertussen 22, inclusief losse stekjes (exclusief de plant beneden). Oeps.
Tot morgen!
❤ Elisah
Abonneren op:
Posts (Atom)