Groen, de kleur van...
- De grote paardenatlas. Dit was denk ik het eerste paardenboek wat ik ooit kreeg en ik heb me erin ondergedompelt. Alle mogelijke feitjes die er over de rassen instonden dronk ik op. Ik wilde alles weten en ik wilde precies kunnen vertellen welk paard welk ras was. Ik heb een aantal van de foto's die erin staan nog geprobeert te tekenen, zo dol was ik erop.
- Mijn muismat. Ik heb toen mijn verzorgpony 2 of 3 was deze muismat laten maken via vistaprint.nl, die op dat moment een actie had waardoor hij bijna gratis was. Hij is in de loop der tijd iets verkleurd, maar ik ben er nog steeds heel gelukkig mee. Je kunt het niet heel goed zien, maar de foto op de muismat ziet er zo uit.
- De 'leaf of Lorièn' ketting/speld. Nog een fan-dingetje, deze keer uit Lord of the Rings. In de films hebben de reisgenoten hem als speld om hun capes vast te maken. En hij ziet er gewoon mooi uit :)
- Vlinders & Vriendinnen - Jaclyn Moriarty. Onwijs leuk boek, bestaande uit e-mails, brieven en post-it notes op de koelkast. Origineel en echt heel erg grappig.
- X - Ed Sheeran. Ik ben al een tijd fan van Ed Sheeran en de nummers van dit album heb ik zelfs live gehoord, wat het nog specialer maakt. De liedjes zijn rustig en relaxed en heerlijk als je je huiswerk maakt of een boek leest. En ze kunnen ook als slaapliedjes fungeren.
- Anna's Paardenboerderij - Suzanne Kronenberg. Dit was vroeger mijn favoriete paardenboek. Een meisje die een stel grijze pony's ondekt in de buurt en mee mag helpen met het 'temmen' van de verwilderde pony Atli, die niets met mensen te maken wil hebben. Leuke personages, lekker spannend en vooral lekker veel pony's. Voorzichtig en zacht met pony's omgaan komt er ook zeker in terug, en met Atli rijd Gemma (de hoofdpersoon) uiteindelijk ook bitloos volgens mij. Het was in iedergeval helemaal iets voor mij, en ik heb het boek altijd met plezier gelezen.
- Mijn jaarboek. Als afscheidscadeautje voor de geslaagden kregen we allemaal een jaarboek met foto's, verhaaltjes van leraren en de stukjes die leerlingen zelf geschreven hadden. Het is duidelijk niet naderhand nog doorgelezen (sommige mensen missen en anderen zijn dubbel) maar het is top om door te bladeren en waarschijnlijk is het onwijs leuk om alle herinneringen weer op te halen over een aantal jaar.
- Zwarte Dagen, ons zelfgeschreven boek. In de brugklas hadden we een onwijs leuke docent Nederlands, die met het idee kwam samen een boek te schrijven. Ze las ons het eerste hoofdstuk uit een oud boek voor en liet ons daarna om de beurt een hoofdstuk schrijven. Iedere week kwam er weer een hoofdstuk bij, voorgelezen door degene die het geschreven had. Ik heb in mijn hoofdstuk een draak geïntroduceert. Toen het helemaal af was, heeft de docent het originele boek helemaal voorgelezen, die natuurlijk niet eens een klein beetje op dat van ons leek. Ik vind het leuk om hem af en toe weer eens te lezen, puur omdat het toch wel iets is om trots op te zijn ofzo.
- Het Zwanenemeer, maar dan anders - Francine Oomen. Samen met Kaloeha Dzong van Lydia Rood mijn favoriete boekenweekgeschenken. Het zwanenmeer gaat over een drieling en hun vader. Hun moeder overleed bij de geboorte van de drieling, en hun vader kampt al jaren met een writers block. Daarvoor was hij een groot succes. Het leukste aan dit boek zijn de verschillen tussen de drieling, en hoeveel je om ze gaat geven. En ik ben nog altijd jaloers op de kamer van Pip, wiens muren eruit zagen als een bos met open plekken en donkere, enge hoekjes. De plaats waar zijn bed stond hing af van zijn humeur, en soms schilderde hij er nieuwe dingen bij. Het leek me fantastisch om zo'n kamer te hebben.
- Mijn groene kikkerspaarpot. Deze spaarpot heb ik ooit van een vriendin gekregen omdat ik haar verteld had dat ik mijn kamer groen zou gaan verfen. 'Kleurt mooi bij je kamer!' zei ze erbij. Hij matchte inderdaad heel mooi met mijn kamer. Maar vorig jaar besloot ik hem toch weer blauw te verfen, omdat het groen me eigenlijk te vrolijk was. Maar de spaarpot gebruik ik nog steeds, hij is gewoon zo schattig.
- Mijn fantasy-fair cape. Ik ga ieder jaar naar de Elf Fantasy Fair in Haarzuilens (nu ook wel Elfia genoemd) en deze 'cape' heb ik vorig jaar gekocht om aan te doen naar de EFF. Daarnaast had ik ook nog elfenoren en een onwijs leuk navy shirt met kant. Niet een volledige uitbundige elfenuitrusting, maar ik val in ieder geval niet uit de toom meer :p
De reden dat ik gisteren niets gepost heb
Ik had dinsdag op woensdag nauwelijks geslapen omdat ik voor een dilemma stond. Ik kwam er namelijk achter dat er een natuurkunde cursus zou beginnen op woensdagavond waarvoor je je nog tot 7 september kon inschrijven. De eerstvolgende cursus zou pas weer in het voorjaar beginnen. Tegen die tijd zou ik misschien een serieuze baan hebben waarmee ik in de knoop kan komen, en als ik eventueel nog een andere cursus zou willen doen zou dat ook niet meer lukken. Aan de andere kant doe ik niet aan last-minute dingen en zou ik volledig onvoorbereid zijn.
Dus woensdagochtend was ik onwijs misselijk (tja, dilemma's weetjewel) en was ik onderweg terug vanaf de bibliotheek toen ik besloot het toch te doen. Meteen viel er een hele last van mijn schouders en heb ik in een paar uurtjes tijd me ingeschreven, alles opgezocht en het lesmateriaal tweedehands aangeschaft zodat ik er geen 250 euro voor kwijtwas. Daarna supersnel mijn krantenwijk nog gedaan, meteen daarna gedouched en mijn eten naar binnen gegooit om om 5 uur in de auto te springen.
En jawel, ik heb het dus serieus gedaan. Niet dat ik mijn hoofd er heel goed bij kon houden (als je serieus moet nadenken bij 4=2x, wat is x? weet je wel hoe je ervoor staat), maar ik heb het toch gedaan. En ik ben net zo verbaast als mijn ouders.
Maargoed, je kan je voorstellen dat ik om half 11 's avonds na een slechte nacht en een superdrukke dag niet echt meer puf over had om nog een blogpost te schrijven.
Drakenzieler 1: Spiegelgeest van Cocky van Dijk - review
Dit boek heb ik vandaag even gelezen. Het ligt al een lange tijd te wachten, maar nu heb ik hem toch maar eens open geslagen.
Persoonlijk weet ik eigenlijk nog niet precies wat ik ervan vond. Het concept was origineel, wat het leuk maakte. Het idee dat er bepaalde mensen zijn die het aankunnen contact te maken met draken en ze soms zelfs kunnen aanvoelen en begeleiden naar the afterlife is best cool. Bovendien was de hoofdpersoon een meisje die bewees dat de vooroordelen van sommige anderen in het boek onzin waren. Daarnaast stond ze voor zichzelf op en besloot ze weg te gaan bij haar mishandelende vader en haar eigen pad te kiezen en niet op te geven haar doel te bereiken. Het boek is spannend en het plot neemt je echt mee met alle nieuwe ontdekkingen die ze doen. En als bonus zijn er ook nog genoeg interessante personages. Allemaal hartstikke vet. Er waren alleen ook een stel andere dingen die weer wat minder waren. Om te beginnen is de tijd die in het boek verloopt 2 jaar, terwijl er geen indicatie is voor tijd die voorbij gaat. Het had net zo goed 2 maanden kunnen zijn. Je krijgt geen fast-forward stukjes of iets dergelijks. Daardoor voelt de romance veel te snel en ongeloofwaardig (ze hebben seks nadat ze elkaar precies 72 bladzijdes kennen, wat voelt als 2 weken ofzo). Bovendien werd er niet aangegeven hoe oud de personages waren en was het gewoon niet geloofwaardig als haar eerste keer (tenminste, dat werd gehint eerder in het boek). Voor iemand die mishandeld werd door haar vader, komt ze wel erg snel over haar paranoïa bij jongens af. Hij hoefde alleen een keer te zeggen 'je moet weten dat ik niet zo ben' en ze vertrouwde hem blindelings. Beetje irritant als ik heel eerlijk ben. Daarnaast was er ook nog het demoniseren van het christendom wat ik volledig onnodig vond en het feit dat het liefdesverdriet ding echt veel te overdreven was. 'Hoe kan ik zonder haar leven?' precies zoals je vanaf je geboorte tot aan 1,5 jaar terug gedaan hebt. Moet lukken, vriend.
Toch ga ik wel op zoek naar deel 2. Ik ben benieuwd hoe de schrijfster zo'n volle verhaallijn gaat overtreffen zonder alles ongeloofwaardig of herhalend te maken. Je kunt mensen nou eenmaal niet zo vaak dood laten gaan, dan wordt het saai.
Dat was het weer vandaag. Ik ben wel al tot de conclusie gekomen dat ik blauw op ga delen in lichtblauw en donkerblauw omdat ik zo veel spullen heb. Raad eens wat mijn favoriete kleur is?
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten