Hallo internet! Vanochtend mijn laatste ochtend in de bieb van dit jaar. Dat klinkt een stuk dramatischer dan het is, maar ik kon het niet laten.
Een van de oude dames in de bieb vertelde dat ze haar kleinkinderen (met veel moeite) e-cards gestuurd had, en dat de kinderen het vervolgens niet konden openen. Iets met Adobe flashplayer. Een beetje ironisch is het wel, moet ik zeggen.
Toch hoop ik eigenlijk onwijs dat de kaarten-traditie blijft. Ik weet niet of ik hier al eerder over gezeurd heb (vast wel), maar om nog even te herhalen: doe mij maar een kaart in de brievenbus.
Vanavond ben ik nog langs de deuren geweest met de krantenwijk-kerstgroeten. Ik ben super anti-sociaal en weet nooit hoe ik met onbekende mensen om moet gaan, maar gelukkig is dit niet mijn eerste jaar en valt het allemaal meestal wel mee. Lieve glimlach op je gezicht, netje aanbellen en zeggen 'hallo, prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!'. En al klinkt dit allemaal een beetje geacteerd (vooral de lieve glimlach), ik meen het wel. Die kerstkaartjes rondbrengen is echt niet alleen geld bedelen, maar ook gewoon een excuus om mensen geluk te wensen zonder dat het raar is. En het zal je verbazen hoeveel mensen er blij terug glimlachen.
Het blijft wel een avontuur, hoor, daar niet van. Gisteravond was ik aangekomen bij het laatste huis en zaten er een vader en een jongetje op de bank, vastgeplakt aan de tv. De bel leek het niet heel goed te doen, en nadat ik de tweede keer gebeld had, besloot ik maar verder te gaan. Maar ik had me nog nauwelijks omgedraaid of de deur gaat open en er staat een andere jongen in de deuropening. Ongeveer 12 jaar en gekleed in enkel een boxershort. Het leek hem niet echt een probleem, dat was duidelijk. Na mijn standaard praatje liep hij de huiskamer in om zijn vader te halen, die nog even wat bromt over dat hij het niet gehoord had voor hij zijn portemonnee pakt.
Het was op zijn zachts gezegd onverwacht.
Verder was er ook nog een heel aardige man die, voor hij de deur open deed, tv zat te kijken op de ouderwetse manier: zo'n klein tv-tje in een kast met deurtjes. Hij gaf me een envelop, waar een kerstkaart in bleek te zitten. 'Bedankt voor de keurige bezorging' staat erin.
Beter kan haast niet.
Het is balen dat het nog altijd niet voelt als kerstmis. Alles is aanwezig, van de kerstboom tot de lichtslierten die de huizen in de buurt versieren, maar de sfeer lijkt te missen.
Misschien dat het komt als ik mijn kamer ook opgefleurd heb.
Ik denk dat ik Vermithrax uit De Stromende Koningin maar eens ga proberen te tekenen. Ik heb mijn Gargryph in Pokemon Uranium naar hem vernoemd en ik vind het eigenlijk jammer dat het geen officiele pokemon is.
Ach, het spel is nog niet uit. Ik ben nu op weg naar de 7e gym, maar ik krijg steeds de neiging terug te gaan om weer even te healen. Ik ben lichtelijk perfectionistisch en wil niets missen. Anders was ik waarschijnlijk allang klaar geweest :p
Ik denk dat mijn volgende blogpost maar weer een klassieker wordt. De supervoorspelbare 'goede voornemens' post.
Omdat het kan en omdat ik er genoeg heb om een post te maken.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten