Hallo internet! De laatste paar weken waren niet echt leuk vanwege de ziekte van mijn favoriete pony. Ze wordt morgen ingeslapen na een lang en pijnlijk gevecht. Ik ga er verder niet op in, ik heb niet erg de drang om op dit moment een post over haar te schrijven. Misschien later.
Desondanks wilde ik toch graag iets posten omdat het zo uitgestorven is hier. Vandaag heb ik een post over dingen uit mijn kindertijd in de aanbieding. Mijn vriendin en ik sturen elkaar voor de lol brieven via de post, en de brief die ik een paar dagen geleden in de brievenbus vond was geschreven op Diddl-blaadjes. Vandaar de inspiratie!
Ahhh, de goede oude tijd
Mijn vroege basisschoolherinneringen bestaan grotendeels uit knikkers, pokemon-kaarten en Diddl-blaadjes. Knikkeren was een intense sport en iedereen had als missie de meest zeldzame kaarten/blaadjes in handen te krijgen door te ruilen. Er waren heuse clubs op het schoolplein om alles bij te houden en het werd allemaal uitermate serieus genomen.
Verzamelen was sowieso een groot deel van kind zijn. Flippo's in de chipszakken, de stickers en nep-tattoos die bij de kauwgum zaten, Littlest Pet Shops, alle verschillende verzamelacties van supermarkten (van bungels tot huisjes), sleutelhangers, de lijst is eindeloos.
Afgezien van de verzamelcultuur was er natuurlijk ook nog gewoon spelen. Soms waren we Winx club feeën, soms waren we Totally Spies meiden, en soms waren we gewoon verslaafd aan het duikelrek en bedachten we spookverhalen over het stukje park naast de school.
Natuurlijk waren Winx Club en Totally Spies niet de enige televisieseries die gekeken werden.
Dus hier nog even een lijstje met de dingen waar ik om 7 uur 's ochtends naar beneden rende om als eerste voor de tv te zitten: Villa achterwerk, Jean Jaques is aangespoeld ('hallo hallo wie stinkt daar zo?' is nog steeds een klassieker thuis), Schepperdeschep (de intro hiervan ook), Nu is Nu, Erwtje Doperwtje, Cowboy en Indiaan, Buurman en Buurman (ajeto!), Keepvogel (mijn vaders favoriet, ik heb het internet nog afgezocht naar een dvd, maar tevergeefs), Taarten van Abel, Oma Hondje, ZAAI (...duuuuus), Pingu (NOET NOET), de achtertuin van Jan Wolkers, Wallace en Gromit, Bobby's body (nasty), Bassie en Adriaan, Alfred Jodocus Kwak (de muziek was geweldig), bruine beer in het blauwe huis, Pipo de clown, Boes Boes, Thomas de stoomlocomotief, Pieter Post, Paulus de boskabouter, Maja de bij, Ernst, Bobbie en de rest, de Smurfen, Wizzy en Wopppy, Samson en Gert ('ik moest kloppen want de bel doet het niet'), hey Arnold, Piet Pieraat, meneer de uil, de ark van Noah (persoonlijke favoriet, de soundtrack was HEILIG), boze bevers, Calimero ('want zij zijn groot en ik ben klein het is niet eerlijk oh nee'), CatDog, DE FREGGELS, Inspector Gadget, Jellabies, Tweenies, Sesamstraat, de Moomins, Rescue Rangers, Pokemon (maar dat mochten we officieel niet kijken want dat was te 'geweldadig'), Pippi Langkous, Robbedoes en Kwabbernoot, de Film van Ome Willem (grote grijze geitenbreier), Hamtaro, Otje (ik heb mijn hele kindertijd niet geweten dat Otje een meisje was, het was niet belangrijk voor me), Ti-Ta-Tovenaar, de Fabeltjeskrant, de Thunderbirds, Zoostraat 64 (was ik dol op), Dierendokter Tom, Waterschapsheuvel, Lucky Luke, Tom en Jerry, en Beestenbos is Boos (nog een persoonlijke favoriet).
Ik ga niet eens beginnen over het jaar dat alle muziekartiesten raar geanimeerde dier-wezens waren (Schnappie, Crazy Frog, Gummi Bear, etc.)
En dan was er school zelf nog: iedereen een eigen vulpen, boeken lezen bij AVI's, een weeksluiting met playbackshows en toneelstukjes en tafeltjes van verschillende hoogte omdat niet iedereen even snel groeide. De grootste problemen waren als iemand anders hetzelfde onderwerp wilde doen bij het werkstuk, als je met twee verschillende mensen op hetzelfde moment had afgesproken en als iemand die je niet mocht je uitnodigde voor zijn verjaardag en je hem terug moest uitnodigen voor die van jou.
Goeie tijden.
Ondertussen draai ik Hot 'n Cold van Katy Perry en oude Rihanna nummers, terwijl ik me afvraag wat er met Akon en Jordin Sparks gebeurt is. Mijn oude bedelarmbandje heb ik maar weer terug gelegd naast het doosje met mijn melktandjes.
Soms zijn dingen in het verleden pijnlijk. Beste vrienden die je nooit meer spreekt, al had je 'best friends forever' belooft, het jaloerse gevoel als je terugdenkt aan je eigen naïviteit en hoe weinig je het echt waardeerde. Het leven loopt zoals het loopt, en je kunt helaas (vooralsnog) alleen maar vooruit en niet meer terug.
Er zijn een heleboel dingen waar ik spijt van heb in het verleden, maar het heeft me wel gebracht waar ik nu ben, en daar ben ik op sommige punten best dankbaar voor.
Deze post gaat uit naar de vrienden en vriendinnen die uit mijn leven verdwenen zijn, de vriendinnen die ik daarvoor in de plaats heb gekregen, en iedereen die wanhopig terug wil naar de simpele kindertijd. Hou je taai allemaal.
Aju paraplu/zie je later alligator/toedeledokie!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten