Hallo internet! Maak je geen zorgen, de afgelopen paar dagen zijn niet heel speciaal geweest.
Sinds de laatste blogpost heb ik paardgereden, in de bieb gewerkt, krantjes bezorgt, flink wat thee gedronken en ben ik met een vriendin schoenen wezen shoppen. Het was gezellig en ik ben drie paar schoenen rijker. Wat wel echt heel hard nodig was, gezien het feit dat ik niet echt meer hele schoenen over had. Mijn dierbare witte Nikes waren toch wel echt aan het eind van hun latijn.
Het punt is, mijn vriendin en ik zitten op dit moment soort van in hetzelfde schuitje: geen huidige studie en een heleboel problemen die niet zo makkelijk op te lossen zijn. Vandaar deze blogpost. Ik ga niet precies toelichten wat de problemen zijn, dat gaat me persoonlijk iets te ver, maar ik kan er nog wel over praten.
De afgelopen tijd heb ik gemerkt dat er in de wereld maar weinig dingen zijn die constant zijn en houvast bieden in moeilijke tijden. Iedereen is anders, denkt anders en reageert anders, dus als je een keer niet weet wat je moet doen, kun je niet zomaar even een handleiding raadplegen. Anderen hulp vragen klinkt als een goede tweede optie, maar de manier waarop iemand anders geholpen zou willen worden is mogelijkerwijs niet hetzelfde als de manier waarop jij geholpen wil worden. En dat is als ze al begrijpen wat het probleem is.
Tot nu toe lijken de tips die mensen geven altijd dezelfde dingen te zijn. Het zijn soort algemene, universele opmerkingen die blijkbaar eeuwig overgedragen worden. Voor sommige dingen kunnen algemene tips best handig zijn ("Heb je al geprobeerd hem opnieuw op te starten?") maar bij persoonlijke problemen ligt dat toch iets anders.
"Het gaat beter/wordt makkelijker als je het vaker doet" is er zo een. Het is goed bedoelt, maar de uitvoering is lang niet zo makkelijk. Soms lijkt het zelfs volledig onmogelijk en onbereikbaar. En zo zijn er nog zo veel meer. "Het gaat wel weer over", "Zo eng is het toch niet?", "Doe het gewoon", "Maak je er toch niet zo druk om".
Iedereen verwerkt dingen op zijn eigen manier. Sommigen willen graag hulp, anderen willen liever alleen gelaten worden. En sommigen weten het gewoon niet en trekken de haren uit hun hoofd uit pure frustratie en verwarring.
Het spijt me dat ook ik geen handleiding heb voor hen die het nodig hebben. Als iemand er ooit een maakt, zou ik graag een kopietje hebben. Tot die er is gaat deze post uit naar alle mensen die er graag ook een zouden hebben. Ik hoop dat het leven iets aardiger voor jullie wordt in de toekomst.
Soms is hoop het enige wat je iemand kunt geven.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten