Hallo internet! Ik heb besloten om de (theoretische) vakantie te gebruiken om boeken te lezen. Goodreads zegt dat ik 1 boek achterloop op mijn challenge en ik heb nog een prachtige lijst met boeken die ik nog wil lezen. Tijd om er iets aan te doen!
Carry On - Rainbow Rowell (review)
Dit boek was GREAT. De eerste 100 pagina's waren langzaam: te veel telling instead of showing, te veel tijd besteed aan de wereld van Wannabe Hogwarts, en het enige dat er gebeurde was Harry die Draco stalkte (terwijl/omdat hij er niet was). Het voelde in eerste instantie als een Harry Potter/Draco Malfoy fanfic AU (Dumbledore lives).
Maar toen kwam Baz terug en begon het echt. En man wat was het goed. Het was spannend, onvoorspelbaar, dramatisch. Ik werd er volledig ingezogen en heb het boek 5 keer weg moeten leggen om even bij te komen (in the good way). Ik ben trots op mezelf dat ik het boek niet tegen de muur heb gegooid tijdens het lezen en het heb kunnen houden bij 'HOLY SHIT fuckfuckfuck oh my god FUCK'.
De personages waren top. Dat had ik niet verwacht. In eerste instantie leek iedereen vrij stereotype: the Chosen One, de slimme spunky sidekick, de sassy evil vampier, de morally gray headmaster, en de pretty girly love interest. Maar dat veranderde snel. Penelope was heerlijk en geweldig. Baz' zachte kant en struggles waren overtuigend. De pretty love interst ontwikkelde zich de volledig andere kant op, en was - ook al was ze niet geweldig als persoon - een ontzettend realistisch personage.
De romance was ook veel beter dan ik verwacht had. Dit was geen 'omg you're so hot when you try to kill me' maar iets wat zich ontwikkelde vanuit vriendschap. En het was verre van perfect, maar ze werkten er samen aan.
Ik vond het ook leuk dat er zo veel aandacht was voor de vorige generatie: de ouders van de hoofdpersognen speelden ook een grote rol in het verhaal.
Waar ik me nog wel aan irriteerde waren de spells. Het is prima als je een boek schrijft en er pop culture references in gooit, maar bohemium rhapsody quoten bij de super dramatische climax terwijl er iemand half-dood op de grond ligt kinda kills te mood. Bovendien sloeg het naar mijn mening nergens op, al vond ik de talen-variatie wel een leuk idee.
En verder: dear Rainbow Rowell, bisexuality is a thing, do your research.
Conclusie: Carry On was een succes, ben benieuwd hoe de rest gaat zijn.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten