Hallo internet! Ik ben een wervelwind van emoties op het moment, dus hier even een update van alle drama van de afgelopen paar weken (ik ben zo slecht in updates).
Magonia - Maria Dahvana Headley (review)
Dit boek heb ik vorige week uitgelezen, en het had zowel goede als slechte kanten. Het plot was onwijs origineel: vogelmens-aliens op schepen in de lucht die superpowers hebben als ze zingen. Er waren naar verhouding vrij veel vrouwelijke personages die onwijs verschillend waren: een kapitein, een piraat, een bemanningslid, de hoofdpersoon Aza, de twee moeders (!!) van haar beste vriend en haar eigen moeder. Dit was onwijs verfrissend en fijn om te lezen. De spanning is ook goed opgebouwd en de verhaallijn van het boek was niet echt voorspelbaar afgezien van de handelingen van de hoofdpersoon.
De nadelen van dit boek zaten hem heel erg in de young adult cliches. Je krijgt de klassieke 'chosen one' trope, samen met de 'opeens is ze beter dan iedereen zonder jaren training' zooi en de love triangle tussen haar beste vriend en de mysterieuze, donkerharige bad boy. Dat was heel jammer, omdat dat juist tropes zijn waar ik toch wel een hekel aan heb.
Over het geheel gezien is de uitkomst dus een 5,5/10. Misschien net een zesje.
Ik ga denk ik ook niet het vervolg lezen, al ga ik nog wel even fanart opzoeken of maken. Vogelmens-aliens zijn toch wel erg cool :)
Adam Lambert concert
Afgelopen woensdag had ik eindelijk de kans om Adam Lambert live mee te maken, en het was de beste ervaring ever. Dit was het derde concert waar ik tot nu toe heen geweest ben, en ik was eerst altijd van mening dat concerten niet echt iets voor mij waren: te veel mensen, te weinig ruimte, te warm, te harde muziek, etc. Maar dit, oh dit was iets anders. Het was idioot hoe geweldig dit was. Alles was perfect: Adam's stem kwam rechtstreeks uit de hemel en hij heeft geen verkeerde noot laten vallen, alles klonk nog een miljoen keer mooier dat welke opname dan ook, de lichteffecten waren geweldig, het geluid was perfect afgesteld en niet te hard, de twee back-up dansers/zangers waren een show op zich en hadden onwijs veel lol, de band was super, de setlist was perfect (alsof hij mijn persoonlijke favorieten had uitgekozen) en het publiek was niet drammerig, schreeuwerig of irritant. Het enige wat ik erop aan te merken had was dat het te snel afgelopen was. Maar verder had het niet geweldiger kunnen zijn. Het kaartje was 39 euro, maar achteraf gezien was het minstens 80 euro waard. Wat een show. En Adam had er echt lol in en was nog knapper in het echt dan op foto's.
Als je ooit de kans hebt: ga naar een Adam Lambert concert.
The Kane Chronicles - Rick Riordan (review)
Op dit moment ben ik het laatste deel van deze serie aan het lezen, dus ik ga er nog niet te veel over zeggen. Dat bewaar ik tot ik het helemaal uit heb.
Wel moet ik even kwijt dat ik stiekem hoopte dat Sadie over zou stappen naar the dark side, gezien het feit dat ze nogal flexibel is met regels en graag overal tegenin gaat. Het is zo'n 'what if' in mijn achterhoofd als ik de boeken lees.
Filosofie
Vandaag had ik de proefstudeerdag filosofie bij de Universiteit Leiden, en ik denk dat dit het is. Ik heb geen idee waar ik over 6 jaar ben en hoe ik terecht ga komen, maar filosofie maakt me blij en ik vind het echt leuk. Bovendien heeft Leiden vrij veel contacturen (wat fijn is vanwege mijn tekort aan discipline) en vind ik de stad ook gewoon heel leuk. Ik heb een zwak voor die kleine knusse oude steegjes, bruggen en klinkerstraatjes.
Het is wel een grote stap, toch de keuze maken. En het gaat niet makkelijk worden. Maar ik heb het idee dat het wel de juiste keuze is.
Flynn
Het is vandaag precies een maand geleden dat Flynn werd ingeslapen. Mijn maatje. Ik heb in mijn hele leven nog geen enkele pony gereden die ik kon sturen op gedachten en die zo ontzettend haar best deed voor je. Rijden op haar voelde echt als samenwerken en plezier hebben. En het ging lang niet altijd perfect, maar ik ben eeuwig dankbaar voor de momenten die we samen hadden.
Flynn had een erfelijke afwijking aan haar hoeven (HWSD) die ervoor zorgden dat ze elke zomer een paar maanden kreupel stond en pijn had. Maar als ze er dan weer bovenop kwam, was ze dolgelukkig en begon ze meteen weer rond te rennen om te laten zien dat ze weer aan de slag kon. Maar dit jaar werd ze in de herfst niet beter. Heel af en toe was er een dag dat ze weer goed liep, maar verder had ze onwijs veel pijn. We weten niet of het door het warme weer kwam, of door de regen, of door de hoefbevangenheid die erbij kwam, maar uiteindelijk ging het echt niet meer. Toen begon zelfs de eeuwig optimistische Flynn op te geven.
Het stomme is dat het voelt alsof ze al jaren weg is. We hebben een week afscheid kunnen nemen, en ze was ook echt volledig weg na ze ingeslapen was, maar het is zo raar. De eerste week was vreselijk: een box minder uitmesten, een bak minder voer maken, drie witte connemara's in de paddock in plaats van vier, geen pony meer om de hele middag te knuffelen, borstelen en masseren (haar spieren waren aan het verstijven). De week daarop ben ik nauwelijks geweest, omdat ik er steeds weg ging met een zwaar gevoel. Bibi, Flynn's beste vriendin, was in de war en moest echt wennen.
Ondertussen is het bijna weer normaal. Maar het voelt nog steeds niet echt, en tegelijkertijd heb ik het al volledig geaccepteerd.
Verdriet en emoties zijn raar.
Anyways, dit alles verklaard hopelijk de emotionele rollercoaster op het moment. Het is ondertussen al middernacht geweest, dus alle 'vandaag' zijn eigenlijk 'gisteren'.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten