Hallo internet! Geen zorgen, ik heb alles overleeft. Eurovisie, Captain America: Civil War, The Hidden Oracle, en Disneyland zijn allemaal achter de rug. Ik heb nu dus een aardig lijstje met te reviewen dingen :)
Eurovisie Songfestival
De Eurovisie songfestival finale was vrij saai, maar de puntentelling was weer lekker dramatisch en politiek. Waarom Oekraine gewonnen heeft weet ik echt niet, maar ik heb een vaag vermoeden dat Rusland niet meedoet volgend jaar.
Trails of Apollo: The Hidden Oracle - Rick Riordan (review)
Ik wilde na The Raven Cycle eigenlijk iets zwaarders lezen, maar ik besloot toch eerst her nieuwste Percy Jackson boek te lezen.
Het viel me tegen. Zeker de eerste helft van het boek. Er waren een hoop dingen waar ik me aan irriteerde. Om te beginnen was Apollo's humor niet mijn ding. Een ik-persoon die er van overtuigt is dat iedereen van hem houd omdat hij geweldig is en eigenlijk alleen maar zeikt over het feit dat hij er lelijk uit ziet en dit niet verdient heeft vind ik niks. Dat werd gelukkig de tweede helft van het boek iets beter. Daarnaast vind ik Leo en Calypso nog steeds een zooitje en voelt het ontzettend geforceerd en nep. En wat me het meest dwars zat was Nico en Will. Begrijp me niet verkeerd, ik heb een geweldige obsessie voor die twee en het is een van de enige koppels waar ik ooit fanfiction van lees, maar het was belabberd geschreven. Nico was onwijs out of character: in Heroes of Olympus had hij een hekel aan zichzelf en walgde hij van zichzelf vanwege zijn crush op Percy omdat hij opgroeide in een tijd/plaats waar homosexualiteit niet geaccepteerd werd. Vervolgens besluit hij het toch aan Percy te vertellen, wat ontzettend onwaarschijnlijk was. Maar dat was lang niet zo raar als dit. Nico heeft een boyfriend nu, in de super korte tijd tussen de boeken, zonder dat er een ontwikkeling in zat. En daarnaast lijkt hij enkel Will te hebben. Ik had gehoopt dat hij langzaamaan zich meer thuis zou gaan voelen in het kamp en vrienden zou maken, en uiteindelijk met Will zou eindigen. Maar in plaats daarvan zit hij aan Will vastgeplakt, ondanks het feit dat hij zich hevig ongewenst voelde in de vorige series. Hij is opeens ontzettend aanwezig en het is zo niet logisch. Dit boek was overduidelijk een kinderboek waarin alle donkere en volwassen plotlijnen gedropt zijn.
Ik heb tijdens het lezen vaker gedacht 'ik heb fanfics gelezen die beter zijn dan dit, inclusief eentje in de tweede persoon geschreven door een teenager met allemaal spelfouten', en dat is wel een beetje sneu.
MAAR naast al deze irritaties en nadelen zaten er absoluut ook leuke dingen in dit boek. Het plot was vrij solide en zat goed in elkaar. Meg was geweldig en was heerlijk verfrissend en anders. En de grootste meevaller was dat Apollo onwijs bisexueel is. Ik had verwacht dat het niet zo aanwezig zou zijn, maar ik zat er ver naast. Apollo praat uitgebreid over zijn twee grootste liefdes, Dafne en Hyacintus (een man), en merkt constant op hoe knap sommige jongens en meisjes zijn. Een van zijn dochters heeft twee vaders. En dat alles in combinatie met Will en Nico die samen zijn, was het dus een onwijs progressief boek.
Dat is ook meteen de reden dat ik het vervolg ook ga lezen, ondanks alles. Hoe vaak kom je nou een openlijk bisexueel personage als hoofdpersoon tegen? Ik kan mijn geluk niet op.
Disneyland Parijs
Voor ons slagen hadden mijn zusje en ik een tripje naar een pretpark gekregen van onze ouders. We wisten een heel goedkope deal te vinden met een busreis en tickets voor Disneyland Parijs. De bus vertrok vrijdagnacht om half 12 's vanaf Den Haag, en zou zondagochtend half 2 weer terug zijn.
De busreis was prima, al kan ik niet slapen in een bus. Ik ben dus in totaal 41 uur achtereen wakker geweest waarin ik dus ook nog Disneyland heb verkent. Niet heel gezond, maar whatever.
Disneyland was heerlijk. Het was enigszins teleurstellend omdat ik (onverwacht) best hoge verwachtingen had. Disneyland is toch echt een commercieel pretpark, wat betekent dat er heel wat magie verloren gaat als je 30 minuten in de rij staat voor een sprookje van 3 minuten. En ik ben er vrij zeker van dat de meerderheid van gebouwen in Disneyland giftshops en eettentjes waren.
Ondanks dat vond ik het toch heel leuk. Het kasteel was prachtig, zowel buiten als binnen. Alice' Doolhof was geweldig en er leek geen einde aan te komen. We hebben onwijs veel personages in het park gezien: Prinses Tiana en Naveen, Wendy en Vetje, Abu en de geest (ik heb een high five van hem gekregen!), en Alice en de Queen of Hearts. De parade was toch wel echt het hoogtepunt, alle Disney-personages die zwaaien op prachtige praalwagens. Vooral Peter Pan en de schoorsteenvegers van Mary Poppins waren super. Het was het dus absoluut waard!
Zo, dat was het weer voor nu. Ik heb ook nog een Captain America: Civil War review in mijn concepten staan, maar die post is ondertussen al net zo lang als deze en nog steeds niet af, dus dat komt nog wel.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten