Hallo internet! Ik heb het weer lekker druk met leuke dingen dus dit is weer een laaaaange post. Let's go!
Panic! At The Disco - concert (review)
First things first. 26 mei ben ik naar het concert van Panic! At The Dico in de Melkweg, Amsterdam geweest. Ik ontdekte Panic! een jaar geleden pas, en had in eerste instantie moeite om er in te komen. Ik ben nooit heel erg fan geweest van drukke/harde muziek, en dit viel daar wel onder. Maar ik vond Brendon's stem prachtig, en na het luisteren naar alle akoestische versies en de piano cover van This Is Gospel, wist ik de originelen steeds meer te waarderen, tot ik zelfs niets anders meer luisterde. Toen hij naar Nederland bleek te komen stond ik dan ook te springen. En het was echt geweldig. De setlist was top, met zowel oude als nieuwe nummers (en Bohemian Rhapsody), hij deed de hele show zonder shirt, en het was heerlijk om samen met de rest van de zaal alles mee te schreeuwen (vooral ook vanwege alle scheldwoorden, voelt heel goed). De enige tegenvaller was dat Brendon's microfoon eigenlijk net iets te zacht stond, waardoor hij niet goed boven de band en het publiek uit kwam. Maar verder was alles top!
De Veluwe te paard
Afgelopen zondag en maandag heb ik doorgebracht op de Veluwe met een vriendin en twee pony's, en het was echt een droom. Het huisje was onwijs leuk en ik voelde me meteen thuis, en de pony's waren zo dichtbij. De Veluwe was prachtig, zeker te paard. Door een enorm bos rijden waar je nog nooit geweest bent, afgezonderd van de bewoonde wereld is toch wel heel erg magisch. En de pony's vonden het zo leuk dat je ook niet anders kon dan vrolijk worden van alles, zelfs toen we verdwaalden en uiteindelijk in het midden van het dorp uitkwamen en besloten meteen maar even boodschappen te doen (we zouden lunchen in een restaurant halverwege, maar die was dicht, en uiteindelijk was het al 3 uur, dus tja, dan sta je op de parkeerplaats met twee paarden en mensen die naar je toe komen om te vragen of ze ze mogen aaien).
Al met al was het absoluut voor herhaling vatbaar en had ik het voor geen goud willen missen!
De nieuwe Captain America run
Na al deze leuke dingen zat het nieuws over de nieuwe Captain America comic me wel heel erg dwars. Voor hen die het gemist hebben: Steve krijgt weer een solo run, en iedereen begon direct na het nieuws met speculeren. De tag #GiveCaptainAmericaABoyfriend was trending op twitter, omdat er nog altijd genoeg basis is voor de mogelijkheid dat Steve biseksueel is (zie hier en hier). In plaats daarvan kwam de preview naar buiten die onthulde dat Steve voor Hydra werkt, de science division van de Nazi's. En we hebben het hier niet over undercover werk, of een alternate universe. Helemaal niet. De schrijvers zeiden dat ze dit al heel lang van plan waren, en dat Steve vanaf het begin al voor Hydra werkte (hier een goed artikel).
We hebben het hier over Captain America, een iconisch personage gecreëerd door twee Joodse schrijvers, die zijn hele bestaan al vecht tegen Hydra en de Nazi's, en vecht voor vrijheid en gelijkheid. Het feit dat Marvel een Nazi gemaakt heeft van Steve in plaats van hem biseksueel te maken (iets waar de fans dus om vroegen!) geeft wel aan hoe ontzettend fout alles is.
Gelukkig ben ik niet de enige die hier hevig pissig om was, want fans zijn massaal de comic gaan boycotten (met oa deze petitie). Ook Chris Evans (de acteur uit de films) en andere grote namen hebben ook al hun ontevredenheid uitgesproken. Hopelijk komt het niet verder dan de eerste issue en leert Marvel er nog wat van.
Pentatonix
Gisterenavond was wel weer een geweldig hoogtepunt: het Pentatonix concert in de Heineken Music Hall. Ik was van te voren enigszins zenuwachtig over het feit dat je nooit goed kan inschatten hoe een a capella groep gaat klinken in een enorme zaal, maar ik ben niet teleurgesteld. Man wat een steengoede groep. Het klonk geweldig samen en ik heb geen moment last gehad van mijn oren. Ze hadden onwijs veel lol, vooral Kevin die de hele avond een enorme grijns op zijn gezicht had. Ze zongen zowel oude covers als nieuwe covers en nummers van hun originele album, wat helemaal top was. Kevin had nog een cello-solo, waarin hij Bach speelde en beatboxte tegelijkertijd, en allemaal hadden ze een moment in de spotlight. Het voorprogramma Us The Duo was een enorme verassing en waren echt superleuk. En het hoogtepunt van de avond was toch wel het moment dat Pentatonix zonder microfoons Light In The Hallway zong en de volledig afgeladen zaal zijn adem in leek te houden. Wat een magische avond. Als je ooit de kans hebt naar een Pentatonix concert te gaan, doe het. Je gaat er geen spijt van hebben.
Afgezien van al dit heb ik het kinderboek De Gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren weer eens gelezen. Ik las het boek voor het eerst als klein kind, en toen kwam het als een klap aan. Het was het eerste boek wat ik ooit las dat geen happy ending had, en dat schokte me. Ik weet nog dat ik onwijs gehuild heb naderhand. Nu ik hem opnieuw las, was de magie er nog steeds. Ik verlangde ook naar het kersendal en de kleine boerderij, en de spanning vanaf de eerste keer dat de naam Katla genoemd werd was nog steeds voelbaar. Ik moest wel weer even wennen aan de oude schrijfstijl, maar het blijft een onwijs speciaal boek.
Dit was het weer voor nu! Tijd om mijn bed in te duiken, ik heb morgen weer een drukke dag en die Captain America: Civil War review is nog steeds niet af.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten