Hallo internet! Het Nederlandse weer is nog steeds idioot en mijn hoofd zit vol met Raven Boys, want ik heb de serie nu officieel uitgelezen. WAARSCHUWING: DEZE REVIEW BEVAT SPOILERS. NIET LEZEN ALS JE DE SERIE ZELF NOG WIL LEZEN.
The Raven King - Maggie Stiefvater (review)
Dit was het beste deel. Hands down. Deels beantwoordde het mijn vragen na deel 3, deels ook niet, maar het voelde als een goed einde. Je zou verwachten dat het vinden van de dode koning een ontzettende anti-climax is, maar het klopte. Hetzelfde gold voor Adam en Ronan's relatie. Ik wist voor ik de serie herlas dat ze bij elkaar zouden zijn aan het eind van de serie, maar na de eerste twee delen snapte ik niet waar het vandaan kwam. In deel 1 waren ze enkel aan het vechten, hun verschillen zo overduidelijk. In deel 2 werd het contrast eigenlijk alleen maar groter: Ronan die Cabeswater uitput en vernietigd met alles wat hij droomt, en Adam die Cabeswater probeert te repareren en versterken. Maar dat maakte vervolgens de verandering nog veel mooier, zeker toen er momenten kwamen waarin ze samenwerkten met Cabeswater en elkaar. Hun vriendschap veranderde op een heel natuurlijke wijze, waarin Ronan Adam puzzelstukjes van zichzelf gaf en Adam de connecties legde. Hoe meer ik erover nadenk, hoe mooier het wordt. Ik had persoonlijk niet verwacht dat Ronan degene zou zijn die actie zou ondernemen, maar ook dat voelde niet raar op het moment dat ik het las. Ik vond Blue en Gansey veel minder vervelend samen. Hun connectie en de reden dat ze het zo goed kunnen vinden kwam steeds meer naar boven, waardoor het geloofwaardiger werd.
Henry was verassend genoeg een welkome nieuweling. Ik had niet verwacht dat hij zo deel zou worden van de gang, maar dat deed hij wel. En Stiefvater wist in een korte tijd toch een realistisch personage neer te zetten met Henry.
Piper's dood was wel enigszins abrupt, vond ik. Vooral ook het feit dat haar eigen vader de trekker overhaalt. Daarnaast had ik moeite met Noah. Ik hou ontzettend veel van Noah, okee? En ik had het idee dat hij in dit deel nog meer naar de achtergrond verdween dan in de andere delen, wat ik onwijs jammer vond. Hij was deel van de Raven Boys, maar hij was nauwelijks aanwezig. En zijn verhaallijn had beter gekund (ik snap nog steeds niet waarom hij niet naar zijn familie gegaan is na zijn dood, of hoe hij precies was toen hij nog leefde, etc.)
En mr. Gray had ook geen mooi einde, vond ik eigenlijk. Die kwam niet meer terug in de epiloog of in de laatste hoofdstukken, en dat had anders gekund.
Al met al vond ik het een waardig einde van de serie, en ben ik onwijs blij dat ik het aan een stuk door gelezen heb. Alle delen achter elkaar. Dus daarom nog even een korte over-all review hieronder.
The Raven Cycle
Deze serie was een verassing. Het lijkt het volledige omgekeerde van Stiefvater's andere boeken, die uitblinken in verhaal en fantasie maar vlakke personages hebben. Ik ben volledig verlieft geworden op alle geweldige, realistische en prachtige mensen in dit boek: Ronan, de felle beschermer en dromer die altijd de waarheid spreekt, ruzie zoekt, straatraces houdt, gewoon thuis op de boerderij wil werken en elke zondag naar de kerk gaat, Adam, de enigszins sceptische, onzekere maar koppige jongen die zo hard werkt voor wat hij wil bereiken in het leven en zonder liefde moest opgroeien, Noah, een schim van de persoon die hij ooit was, laf maar ook zo loyaal, Gansey, de jongen met zo veel gezichten en zo veel mogelijkheden die waarde hecht aan de minst voor de hand liggende dingen zoals zijn kapotte oranje auto, zijn notebook en zijn mint-plantje, en Blue, een felle, ongeduldige meid met vooroordelen die van aanpakken weet en zo haar best doet om haar eigen weg te volgen. En ze zijn allemaal nog zo veel meer dan dat. En juist omdat geen van hen een specifieke hoofdeigenschap hadden, waren ze zo echt. Mensen zijn meer dan alleen een paar interesses en eigenschappen: hoe je over komt op anderen hangt af van met wie je bent en hoe je je voelt en nog zo veel andere dingen. En juist die dynamiek was zo sterk aanwezig in dit boek.
Daarnaast was de sfeer ook een onwijs sterk punt in deze boeken, maar dat merkte ik eigenlijk pas achteraf. De sfeer is uniek en echt en blijft hangen nadat de boeken al uit zijn, samen met een gevoel van 'something more' maar niet precies weten wat dan.
Als je de boeken gelezen hebt, kijk alsjeblieft deze video, want hij is ZO GOED. En deze tekeningen zijn ook heel fijn.
En nu ga ik zelf alles tekenen.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten