Let's go!
De filosofische overpeinzing van vandaag
Ik ben op het moment weer heel veel aan het tekenen. Het is ontspannend, zorgt ervoor dat ik niet te veel nadenk en het is lekker creatief. Op zich levert het natuurlijk niet veel meer op dan een tekening en denkbeeldige experience points, maar voor mij is het belangrijk en is het deel van me. Het feit dat ik graag teken zegt best veel over wie ik ben als persoon. En toen realiseerde ik me opeens dat dat met heel veel dingen zo is, al kan je het niet in woorden omvatten. Dat iemand het liefst in het hoekje van de bank zit zegt iets over die persoon. Iemand die op zijn buik slaapt is heel anders dan iemand die opgerold en ingepakt ligt. Iemand die de veters van zijn sneakers strikt is een heel ander persoon dan iemand die zijn veters bijna vergeet. En al kun je dat niet goed onder woorden brengen, weet je wel weer iets meer over iemand als je zoiets ziet. Mensen met dezelfde interesses kunnen nog steeds volledig verschillend zijn in waarom ze die interesse hebben.
Persoonlijk heb ik meer het gevoel dat ik iemand ken als ik weet wat die persoon in zijn thee doet, hoe zijn ochtend routine eruit ziet en hoe hij zijn brood eet dan wanneer ik iemands precieze geboortedatum en de volledige namen van zijn ouders kan vertellen.
Het was een beetje apart om daarbij stil te staan, maar juist die kleine dingetjes maken ons allemaal verschillend en uniek. Gewoontes en tikjes zijn van onszelf alleen, en dat is toch wel heel speciaal eigenlijk.
My Neighbour Totoro (review)
Ik denk dat dit mijn favoriete Studio Ghibli film is tot nu toe. Hij is zo licht en simpel. Geen lastig, gecompliceerd plot, maar gewoon een avontuur dat het kind in je naar boven haalt. Bovendien was Totoro zo ontzettend schattig! Die scene met de paraplu was zo lief!
Bovendien zat er een kat-bus in met fluffy banken, 18 poten en een Cheshire glimlach, wat gewoon geweldig is. Ik begin nu wel een trend te herkennen in de Ghibli-films. Je hoeft niet alles te weten, sommige dingen zijn niet belangrijk. De kleine zwarte floefjes die stenen droegen in Spirited Away hadden geen achtergrond nodig, net als dat de herkomst van Totoro een mysterie bleef en de reden dat Howl's kasteel een verzameling zooi is nooit genoemd wordt. En het is verassend makkelijk dat los te laten. Het zijn gewoon fantastische werelden waarin de films zich afspelen en dat is genoeg.
Ik denk dat ik hierna Ponyo ga kijken, al weet ik niet helemaal wat ik daarvan kan verwachten.
De rest
Het is ondertussen half 12 en ik ben ziek, dus ik ga het een klein beetje afraffelen nu. Ik heb de Belgische chocolaatjes al bijna op, op een mini choco-eendje na (hij is te schattig en ik ben zwak) en ik ga nu echt niet meer beginnen aan een nieuwe doodle in mijn schetsblok.
Als ik geen hoofdpijn had, zou mijn volgende post gaan over zwaartkrachtgolven (charlieissocoollike heeft me weer helemaal enthousiast gekregen), maar helaas zit dat er nu nog even niet in.
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten