Hallo internet! Ik ben er weer. Ik was gisteravond een nieuwe post begonnen, maar toen kreeg ik heel slecht nieuws en zat ik de rest van de avond te janken. Gelukkig was het vals alarm (voor nu) en ondanks het feit dat ik me zeeeer belabberd voel (yay, verkoudheid!), is alles verder okee.
Het voordeel van ziek zijn is dat je een goed excuus hebt om comfy kleren te dragen, jezelf op te rollen in dekentjes en de hele dag feel goed films te kijken. Dus ik ben begonnen aan de Studio Ghibli films, met als eerste Howl's Moving Castle. Ik snapte de helft van het plot niet (waarom was Sophie's ouderdomsvloek opeens weg?), maar de animatie was ZO MOOI en ik heb zo'n enorme zwak voor grenzeloze fantasie. Een pratend vuurtje? Hell yes. Een springende vogelverschrikker die een handje helpt? Sign me up. Een enorm lopend steampunk kasteel? Awesome. Ik heb er dus absoluut geen spijt van gehad. Calcifer was mijn favoriet denk ik.
Ik heb net ook de tweede Studio Ghibli film gezien, Spirited Away. Opnieuw heerlijk, vooral ook omdat het zo ontzettend anders is dan ik gewend ben! De ouders doen het een keer fout voor de verandering en luisteren niet naar hun dochter, en Sen heeft zelf de touwtjes in handen. Ze deed me een beetje denken aan Tiana uit Princess and the Frog, vanwege het 'als je iets wil bereiken moet je er hard voor werken' thema. Maar wiens idee was het om de film een open einde te geven? Ik kan daar NIET GOED TEGEN. Ik heb closure nodig. Ik had een reunie en een happily ever after nodig voor Haku en Sen. En misschien een verklaring voor het feit dat Haku zichzelf in een draak kan veranderen.
Ik heb ondertussen ook deel 1 van de Kane Chronicles van Rick Riordan gelezen. Gezien het feit dat ik al zijn andere boeken nu gelezen heb, moesten deze ook maar eens. Tot nu toe ben ik echt dol op Carter. Iedereen lijkt Sadie als favoriet te hebben, maar Carter is zo lief! Hij doet zo zijn best en in tegenstelling tot Sadie (en een miljoen andere personages uit alle media) heeft hij respect voor regels. Serieus, regels zijn er niet voor niets mensen. Soms irriteren personages met een 'rules are ment to be broken' mentaliteit me ontzettend, omdat ze in allerlei situaties verzeild raken die makkelijk hadden kunnen voorkomen.
Verder was Bast echt geweldig. Het is de kattentante, maar dan de extreme versie daarvan. Heerlijk.
Persoonlijk vond ik het boek wel iets te lang. Het was grotendeels een introductie en uitgebreide uitleg over de Egyptische goden en de Egyptische cultuur, terwijl de verhaallijn soms volledig naar de achtergrond verdween. Bovendien spelen de bijna 500 pagina's zich allemaal af binnen 5 dagen ofzo, wat niet heel geloofwaardig over komt. Die dagen lijken 10 uur langer dan normaal te duren.
En dan is er ook nog de vertelstijl die me niet helemaal lag. Het idee is leuk, een transcript van audio-berichten, maar het voelt zo nep, juist door alle details. Niemand onthoud alles zo goed, en als het vanuit de ik-persoon geschreven is, merk je dat veel minder dan hier.
Ondanks dat alles ben ik toch wel benieuwd naar het volgende deel. Deze serie is maar drie boeken lang in plaats van vijf, dus dat scheelt.
Dat was het weer voor vandaag!
Tot morgen/overmorgen/ooit!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten