Waarom boekverfilmingen nooit lekker liggen bij mij
Ik kwam op het idee hier iets over te schrijven na het lezen van Aristotle and Dante Discover the Secrets of the Universe. De narrator in het boek, Ari, wordt vrij snel beschreven als iemand met een overduidelijk Mexicaans uiterlijk, te lang donker haar en een getinte huid. Dante, de jongen die hij ontmoet bij het zwembad, wordt echter pas 70 bladzijdes later echt beschreven. En daar kan ik niet mee omgaan.
Het punt is namelijk dat als ik een boek lees, ik vanaf het introduceren een beeld maak bij de persoon. Dat beeld stel ik bij als de introductie komt met een beschrijving van het uiterlijk, en als dat niet gebeurd, vorm ik een beeld aan de hand van de naam en de personaliteit. En die zet ik vast. Dus als vervolgens 70 bladzijdes na introductie gezegd wordt dat Dante donker, lang haar heeft, kan ik daar echt niet aan wennen. De Dante in mijn hoofd had namelijk allang kort, blond haar, naar aanleiding van zijn 'niet-mexicaanse' uiterlijk. Dus dat beeld kan ik niet meer bijstellen.
Het zit me soms echt dwars. Ik ben dol op fanart, maar ik ben minder geneigd fanart op te zoeken van boeken dan van films etc. Puur omdat het over het algemeen niet overeen komt met de prachtige mensen in mijn hoofd.
En films zijn dan nog veel lastiger. Dat vind ik vreselijk. Verfilmingen vallen altijd zo tegen, gewoon omdat iedereen veel leuker, mooier en beter is in mijn hoofd. De verfilming van The Fault in Our Stars heb ik zelfs nooit gezien en heb ik volledig geblokt, om er zoveel mogelijk voor te zorgen dat ik de beelden in mijn hoofd niet zou vervangen door de filmversies. Ik vind het vreselijk dat mijn mooie Augustus bijna weg is nu, vervangen door Ansel Elgort's stuk minder passende gezicht.
Het stomste is nog wel dat er soms wel een omschrijving is, maar ik er net overheen lees. Soms valt het mee (Annabeth uit Percy Jackson heeft stijl haar in mijn hoofd in plaats van krullen) maar soms is het echt vervelend (Isaac uit TFiOS heeft oranje krullen in plaats van stijl, floppy blond haar. Het was zijn naam, ik weet ook niet precies waarom).
Als gevolg hou ik mijn boeken gescheiden van de beelden die anderen hebben. Laat mij lekker in mijn eigen fantasie en beeldvorming. Rachel Dare heeft zwart haar met felle kleurtjes erdoorheen, Calypso heeft een melkchocoladehuid en haar in de kleur van koffie, Raffe is een sexy blonde ex-engel, Sam ziet eruit als Joe Jonas in Camp Rock 1 en Arya zal voor eeuwig een prachtige sterkte, zwartharige elvenprinses zijn met een streng gezicht.
Het is grappig, eigenlijk zijn er twee oplossingen voor het hele probleem. Je kunt natuurlijk ook de verfilming/fanart kijken voor het boek te lezen zodat je een beeld overneemt. Hermoine heeft er altijd uitgezien als Emma Watson en ik kan me niemand anders voorstellen als Simon dan Robert Sheehan. Wel zo makkelijk eigenlijk. Maar je kunt wel minder fantasie kwijt tijdens het lezen.
Natuurlijk zijn er nog een enorme hoeveelheid redenen dat ik niet echt fan ben van verfilmingen ("Harry, did you put your name in the goblet of fire?" Dumbledore asked calmly), maar dat is weer voor een andere keer.
Voor ik ga, geniet nog even van mijn uitzicht vanmiddag
Tot morgen!
❤ Elisah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten