Over hoop en teleurstelling

Hallo internet! Vandaag weer een diep filosofisch onderwerp. Daar was het wel weer eens tijd voor.

Pessimisme en lage verwachtingen
Om te beginnen moet ik even zeggen dat ik van nature zwaar pessimistisch en negatief ben ingesteld. Maar net als andere slechte eigenschappen maakt het me niet gelukkig, dus ik doe mijn best om naar buiten toe zo optimistisch te zijn als mogelijk. Het voordeel daarvan is dat anderen daar mogelijkerwijs vrolijker van worden en het in iedergeval niet dwars zit. Maar vanbinnen blijf ik toch alles laag inschatten. Ik ga altijd uit van de meest negatieve situatie. Hier zit een enorm voordeel aan: alles is altijd of wat ik verwachte, of een aangename verassing. Als je uitgaat van een dikke onvoldoende voor je toets, ben je dolgelukkig als je een 6 haalt. Zoals ik al zei, aangename verassingen. Daarentegen zullen de mensen die uitgaan van een 8 niet heel gelukkig zijn met een 6. Hoge verwachtingen zorgen voor teleurstellingen, en persoonlijk ben ik daar niet heel erg fan van.
Het leven zo laag mogelijk inschatten pakt dus over het algemeen wel goed uit. Het geeft een soort zekerheid: de uitkomst is neutraal of positief. Top toch?
Niet altijd. Er zit namelijk absoluut ook een nadeel aan lage verwachtingen. Je past het namelijk niet alleen toe op cijfers, maar ook op evenementen, vriendschappen en andere persoonlijke dingen. Het gevolg is dat je er van nature van uitgaan dat je vrienden helemaal niet om je geven, feestjes waarschijnlijk toch afgelast worden, en alles zal stuklopen. Niet echt iets om vrolijk van te worden. maar dat is niet het grootste probleem. Het grootste probleem is dat je geen moeite meer gaat steken in deze dingen. Als je vrienden naar jouw lage verwachtingen toch niet om je geven, waarom zou je het anderson dan wel doen? De instelling is zo ontzettend demotiverend en deactiverend. Het zorgt ervoor dat je geen moeite meer doet en alles eindigt in 'precies zoals ik verwacht had', terwijl het zo veel beter had kunnen zijn. Je gaat op zoek naar de situatie waarin je het minst negatieve gevolgen hebt. Waarom vrienden maken als je alleen kan zijn en niemand je kan kwetsen? En zo trek je je steeds verder terug in een steeds kleiner wordende comfort zone.
En uit ervaring kan ik je vertellen dat dit je niet gelukkig maakt.

Dus, hoe dan wel?

Hoop en vertrouwen
Oh nee toch. Risico's. Er kan zo veel fout gaan. Er is zo weinig houvast. En toch is het precies de manier waarop je gelukkiger wordt. Hier is de grote sleutel namelijk: je kunt lage verwachtingen hebben maar tegelijkertijd hopen op iets goeds. En met die hoop ook je best doen om het goede te bereiken. Natuurlijk kun je nog steeds teleurgesteld worden. Maar je blijft wel groeien en je sluit jezelf niet op in een veilig maar eenzaam hok.
Begrijp me niet verkeerd, het is niet makkelijk. Het kost mij nog altijd onwijs veel moeite. Ik blijf nog altijd liever in mijn comfort zone. Maar ik vertrouw erop en ik hoop dat mijn vrienden om me geven en er voor me zullen zijn zoals ze zeggen. Zo ben ik er ook voor hen en hou ik oneindig veel van ze. En op die manier blijf ik mijn best doen om hoop en vertrouwen niet op te geven. Hoe makkelijk het ook zou zijn.

En als iedereen nou zou proberen te hopen op het beste en te vertrouwen in het goede in mensen, zou de wereld dan niet een heel stuk beter zijn? Wantrouwen en uitgaan van het slechtste heeft nog niet heel veel goeds teweeg gebracht. En vertrouwen tonen heeft niets te maken met naiviteit. Er zal namelijk altijd nog kennis zijn om je aan vast te houden.

Dat was het filosofische uurtje weer! Het sluit achteraf gezien wel mooi aan bij mijn 'veranderen voor anderen' post en mijn 'negativiteit enzo' post. Ik hoop dat het niet te onsamenhangend overkwam, ik vind het altijd lastig om dit soort dingen op papier te zetten. Of nou ja, uit te typen. Ik vertel meer op gevoel dan op ratio en een duidelijke opbouw...

Morgen is er weer een drukke dag, dus verwacht niet te veel. Donderdagmiddag ga ik naar Groningen, en daar blijf ik logeren om vrijdag naar de open dag van Rijksuniversiteit Groningen te gaan. Dan kan ik eindelijk een beeld krijgen van wat ze vertelde in haar post een tijd terug.

Misschien tot morgen, en anders tot donderdag!

❤ Elisah